ΝΑΤΑΣΣΑ ΜΠΟΦΙΛΙΟΥ UNPLUGGED

Νατάσα Μποφίλιου: «Έχω πολύ θυμό και οργή μέσα μου»

Συντάχθηκε απο τον/την Karfitsa Πέμπτη, 23 Δεκέμβριος 2010 19:14

Συνέντευξη στη Μαριάννα Μπουντούρη  Ξεκινήσαμε για να συναντήσουμε την τραγουδίστρια, Νατάσα Μποφίλιου, στο όχι ιδιαίτερα ακριβό ξενοδοχείο που μένει στα Λαδάδικα, κοντά στο ΓαιAlive, όπου εμφανίζεται. Αυτό που είδαμε ήταν μια 27χρονη κοπέλα, ένας απίστευτα φιλικός άνθρωπος, που με τον εκρηκτικό και καταγγελτικό του λόγο, μας άφησε άφωνους.
 
- Πιστεύεις πως το ίντερνετ μπορεί να βοηθήσει έναν άνθρωπο να κάνει γνωστή την δουλειά του;
Το ίντερνετ έχει ένα τεράστιο καλό και ένα τεράστιο κακό. Από τη μια μπορείς να φτιάξεις μια σελίδα όπως θέλεις και με πλήρη έλεγχο του τι κάνεις, πετυχαίνεις τεράστια ικανότητα προβολής, χωρίς να απαιτείται ιδιαίτερο μπάτζετ. Όμως έχει και ένα μείον. Είναι τεράστια ζημιά για έναν καλλιτέχνη να μην μπορεί να εισπράξει κάποια χρήματα από τη δουλειά του. Θα πρέπει να υπάρξει ένα νομικό πλαίσιο στο όποιο θα ενταχθεί αυτή η λειτουργία. Για παράδειγμα, τα μουσικά κομμάτια στο YouTube, θα ήταν δίκαιο, από τα «χτυπήματα» ο καλλιτέχνης να παίρνει κάποια χρήματα. Μέχρι στιγμής αυτό δεν υπάρχει και είναι μεγάλη ζημιά για έναν νέο καλλιτέχνη, που ξεκινά τώρα, ειδικά σε αυτή τη φάση, όπου η βιομηχανία ψυχορραγεί, να μην μπορεί να αμείβεται από τη δουλειά του.

- Τελικά η πειρατεία ή η βιομηχανία σκοτώνει τη μουσική;
Τη μουσική δε μπορεί να τη σκοτώσει τίποτα από αυτά και αν είναι ήδη πεθαμένη, φταίει ο καλλιτέχνης και όχι τα υπόλοιπα. Ένα τραγούδι, αν είναι καλό, θα αναδειχθεί αργά η γρήγορα. Για παράδειγμα εμείς, δεν ανήκαμε σε κάποια εταιρία, ούτε μας πρόβαλαν τα Μέσα, μέχρι να γίνουμε σε κάποιους αναγνωρίσιμοι και επιθυμητοί για ακρόαση. Όμως καταφέραμε να εξελιχθούμε, γιατί ένα καλό τραγούδι θα αναδειχθεί, ό,τι και να γίνει.

- Το ελληνικό τραγούδι περνάει κρίση;
Περνάμε μια καλλιτεχνική κρίση χωρίς να σημαίνει ότι αυτό αποτελεί τον κανόνα. Μπορεί το μεγαλύτερο μέρος να είναι σάπιο αλλά υπάρχει και ένα μέρος υγιές, ζωντανό και δημιουργικό, που αναπαράγεται. Υπάρχει ένα νέο αίμα, μια νέα καλλιτεχνική τάση που κάνει πράγματα και έχει εμπορική αξία, όχι μόνο καλλιτεχνική. Δεν υπάρχει live του Γιάννη Χαρούλη ή του Κωστή Μαραβέγια που να μην είναι sold out, ή να έπαιξε η Μόνικα στο Λυκαβηττό και να μην τον γέμισε, ή να εμφανίστηκε κάπου η Ελεονώρα Ζουγανέλη και να μην πάει καλά.

- Επηρέασε η οικονομική κρίση τη μουσική σκηνή;
Σαφώς την επηρεάζει και πάρα πολύ μάλιστα. Φαντάζομαι πως είναι τεράστια η διαφορά σε καλλιτέχνες που έχουν ζήσει χρυσές εποχές δισκογραφίας. Αλλά η δική μου γενιά δεν βλέπει τεράστιες διαφορές, μιας και δεν πρόλαβε τις μουσικές σκηνές που δούλευαν πενταήμερα, δεν πρόλαβε τα τρελά μεροκάματα, τον άπειρο κόσμο και τα κέρδη που έφταναν 70% πάνω από την αρχική συμφωνία.

- Πως κρίνετε την οικονομική κατάσταση της χώρας μας;
Όσο είσαι παθητικός πολίτης δεν αλλάζει τίποτα. Τα πράγματα για να αλλάξουν πρέπει να αλλάξουμε πρώτα εμείς και η λειψή μας νοοτροπία. Δεν μας φταίει κανείς για την οικονομική κρίση, εμείς ψηφίζαμε όλους εκείνους που θεωρούμε ότι μας κατέστρεψαν. Εξοργίζομαι γιατί δε φταίω σε τίποτα. Εγώ δεν είμαι ένας πολίτης που ψηφίζω αυτούς τους ανθρώπους που προσβάλλουν εμένα και τη νοημοσύνη μου κατά συρροή, δεν τους έχω ψηφίσει ποτέ. Πληρώνω τις μαλακίες που κάνουν οι άλλοι. Το μοναδικό όπλο που έχει ένας πολίτης είναι η ψήφος και την πετάει στα σκουπίδια. Άμα την πετάς στα σκουπίδια ρε φίλε, θα φας σκουπίδια. Είσαι αυτό που ψηφίζεις, αυτό που τρως, αυτό ακούς, αυτό που βλέπεις στην τηλεόραση. Αν ήθελες να ήσουν κάτι άλλο, θα ήσουν κάτι άλλο. Δεν σου αρέσει η τηλεόραση; Κλείσ' την ρε βλάκα! Νομίζεις ότι σε κοροϊδεύουν οι πολιτικοί; Άλλαξε τους! Κάνε κάτι. Μη μου γκρινιάζεις όμως! Νομίζουμε πως έχουμε άφεση αμαρτιών, ότι δεν έχουμε καμία ευθύνη.

- Τελικά  πόσο συχνά ο καθένας μας μπαίνει σε συγκεκριμένα καλούπια και πρότυπα και τα υιοθετεί;
Έχουμε συνηθίσει να βολευόμαστε. Θέλει μεγάλη αρετή και τόλμη η ελευθερία, έλεγε ο ποιητής. Θέλει μεγάλα κότσια να μπορείς να ανατρέπεις συνέχεια τον εαυτό σου και να μην συμβιβάζεσαι. Το λιγότερο που μπορούμε να κάνουμε είναι να κρατάμε κακία και θυμό στον κόσμο, που είναι έτσι και δεν μας δίνει τη δυνατότητα και την επιλογή να διαλέξουμε κάτι άλλο. Έχω πολύ θυμό και οργή μέσα μου για την κατάσταση που ζούμε. Τα πράγματα έχουν φτάσει στο απροχώρητο, επικίνδυνα μαζικά. Ξαφνικά καταρρέει η οικονομία ολόκληρης σχεδόν της Ευρώπης. Δεν είναι τυχαίο, αν το δεις ιστορικά, είναι τεράστια αποτυχία. Ήταν δεδομένο πως το καπιταλιστικό σύστημα θα κατέρρεε, ένα σύστημα που δεν βασίζεται στον άνθρωπο. Πάντως η ιστορία λέει ότι όταν φτάνουμε στον πάτο -δεν έχουμε φτάσει ακόμη- έρχεται κάτι καλύτερο να ανατρέψει τα πάντα. Αυτό θα γίνει και ελπίζω να το προλάβουμε.