Η ΟΜΙΛΙΑ ΤΗΣ ΓΓ ΤΗΣ ΚΕ ΤΟΥ ΚΚΕ ΣΤΗΝ ΒΟΥΛΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΨΗΦΟ ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗΣ ΣΤΗΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ

Τρίτη 21 Ιούνη 2011

Σελ. /32

ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΣΤΗ ΒΟΥΛΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΟΧΗ ΨΗΦΟΥ ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗΣ ΣΤΗΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ

Ξεκίνησε την Κυριακή στη Βουλή και ολοκληρώνεται σήμερα τα μεσάνυχτα, με την ονομαστική ψηφοφορία, η συζήτηση για την παροχή ψήφου εμπιστοσύνης στη «νέα», ανασχηματισμένη κυβέρνηση. Η έναρξη της συζήτησης σε επίπεδο πολιτικών αρχηγών την Κυριακή, ήταν αποκαλυπτική των σχεδιασμών που εξυφαίνονται σε βάρος των εργαζόμενων και του λαού από τα αστικά κόμματα, τα οποία, κάτω από τις δημαγωγικές κορόνες, προσπαθούν να κρύψουν τη στρατηγική τους ταύτιση σε ό,τι αφορά τη διαχείριση της βαθιάς καπιταλιστικής κρίσης υπέρ της πλουτοκρατίας.

Ο Γ. Παπανδρέου αναγόρευσε σε βασικούς στόχους της κυβέρνησης την εξασφάλιση ευρείας συναίνεση από τα άλλα αστικά κόμματα, με στόχο την ταχύτερη προώθηση των αντιλαϊκών ανατροπών σε όλα τα επίπεδα της οικονομίας και της πολιτικής και ταυτόχρονα τη φανατική υπεράσπιση της ευρωενωσιακής στρατηγικής, για τη διαχείριση της καπιταλιστικής κρίσης σε βάρος του λαού. Ο Αντώνης Σαμαράς κατέθεσε διαπιστευτήρια συναίνεσης, ζητώντας από την κυβέρνηση να αλλάξει «συνταγή» στο ξεκλήρισμα του λαού.

Στη διάρκεια της συζήτησης εξελίχθηκε και μια ανταγωνιστική κόντρα με τον πρόεδρο του ΛΑ.Ο.Σ., Γ. Καρατζαφέρη, για το ποιος μπορεί πιο αποτελεσματικά να υπηρετήσει τα σχέδια για συγκυβέρνηση με το ΠΑΣΟΚ. Νωρίτερα, ο πρόεδρος του ΛΑ.Ο.Σ. είχε δηλώσει διαθέσιμος, μετά τις επόμενες εκλογές, να συγκυβερνήσει με ΠΑΣΟΚ και ΝΔ. Τέλος, ο Αλέξης Τσίπρας ζήτησε εκ νέου από το λαό να αποδεχτεί εξ ολοκλήρου το χρέος σαν δική του υπόθεση, χωρίζοντάς το σε «νόμιμο» και «απεχθές» και ασκώντας κριτική στους χειρισμούς και όχι στη στρατηγική της κυβέρνησης.

Η συζήτηση στη Βουλή συνεχίστηκε χτες με τις παρεμβάσεις υπουργών της κυβέρνησης και βουλευτών όλων των κομμάτων, μεταξύ αυτών και οι βουλευτές του ΚΚΕ Θανάσης Παφίλης, Σπύρος Χαλβατζής, Νίκος Καραθανασόπουλος και Γιώργος Μαυρίκος. Στις σελίδες που ακολουθούν, ο «Ριζοσπάστης» παρουσιάζει την πρωτολογία και τη δευτερολογία της ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Αλέκας Παπαρήγα, στη συζήτηση της Κυριακής, καθώς και τα βασικά σημεία από τις τοποθετήσεις των άλλων πολιτικών αρχηγών.

    

ΑΛΕΚΑ ΠΑΠΑΡΗΓΑ

Ισχυρό, ταξικό λαϊκό κίνημα και αδύναμη κυβέρνηση

Η πρωτολογία της ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ στη Βουλή

Από τη συγκέντρωση του ΚΚΕ στην Ομόνοια, την περασμένη Πέμπτη

*

Στην πρωτολογία της, την περασμένη Κυριακή, η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Αλέκα Παπαρήγα, τόνισε:«Κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι βουλευτές, μπορώ να δώσω μία διαβεβαίωση, με όλη την ευθύνη, εκ μέρους της Κοινοβουλευτικής Ομάδας: Η ανασχηματισμένη κυβέρνηση, δηλαδή το πάντοτε ίδιο ΠΑΣΟΚ - αναπόφευκτο είναι αυτό - δεν μπορεί να ξεγελάσει σήμερα όλους όσους ξεγελούσε μέχρι τώρα. Αυτό είναι καθαρό, ό,τι προσπάθειες και να κάνετε.
Για εμάς, η τρέχουσα κυβέρνηση, σαν μία κυβέρνηση συνέχεια της διακυβέρνησης του τόπου και από τα δύο κόμματα, θα κλείσει την ελεγχόμενη χρεοκοπία - αυτό θα συμφωνηθεί - που βεβαίως είναι ανεξέλεγκτη, διαρκής και ισόβια, με βάση τις υποθέσεις της χρεοκοπίας, για το λαό και την ελεγχόμενη χρεοκοπία, που θα εξασφαλίσει να πάρουν οι διάφοροι πιστωτές - που ξέρουμε τι αντιπροσωπεύουν - όσο γίνεται μεγαλύτερο μέρος των χρημάτων τους σε όσο γίνεται λιγότερο χρόνο για να επανεκκινήσει, να επανακάμψει η κερδοφορία που υπήρχε πιο πριν και μάλιστα να μεγαλώσει και πιο πάνω.
Θα είσαστε μια κυβέρνηση που θα κλείσετε διαδοχικά μνημόνια, το μεσοπρόθεσμο, ανάλογα από το πόσο θα μείνετε, βεβαίως, στη διακυβέρνηση. Θα είσαστε η κυβέρνηση που θα κλείσετε τον έκτακτο δανεισμό - μαμούθ των 90 ή 100 δισεκατομμυρίων. Ολα, δε, αυτά - και είμαστε βέβαιοι - θα τα παρουσιάσετε ως μια μεγάλη νίκη. Θα πείτε: "Νικήσαμε!". Αυτό θα εμφανίσετε σαν νίκη, αυτή, δηλαδή, τη χρεοκοπία.

Θέλω να υπογραμμίσω και το εξής πράγμα εκ μέρους της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΚΚΕ: Δεν θα κάνετε απλώς ιδιωτικοποιήσεις, άλλωστε σ' αυτές έχετε επιδοθεί χρόνια τώρα. Θα υποθηκεύσετε τις κρατικές επιχειρήσεις, την κρατική περιουσία, γιατί, εδώ που τα λέμε, του λαού δεν ήταν ποτέ, τυπικά ήταν δημόσια. Θα υποθηκεύσετε με πολύ άγριο τρόπο την κρατική περιουσία, όπου ό,τι εισπραχθεί απ' αυτό που θα πουληθεί θα πάει κυρίως και εξ ολοκλήρου για δάνεια και για την επανάκαμψη της κερδοφορίας.Το θίξατε, ήδη, αυτό στην ομιλία σας, κύριε πρωθυπουργέ, ότι αυτό σας ζητούν οι περίφημοι εταίροι σας. Και ζητάτε τώρα και συναίνεση από το λαό γι' αυτό το πράγμα. Πραγματικά, θα είσαστε αυτός που θα υπογράψει, ο τελευταίος νεκροθάφτης, αυτός που θα βάλει την τελική φτυαριά στα λαϊκά δικαιώματα και στην υποθήκευση της κρατικής περιουσίας.
Κατά τη γνώμη μας, όμως, δε θα αρκεστείτε στο ξεγέλασμα του λαού. Εμείς περιμένουμε - και προειδοποιούμε το λαό - να αυξηθεί η κρατική καταστολή, η πολιτική της τρομοκρατίας και της προβοκάτσιας. Αλλωστε, ο ένας εκ των δύο αντιπροέδρων, γνωστός και μη εξαιρετέος, το διατυμπάνισε χτες (σ.σ. το περασμένο Σάββατο) στη συνέντευξή του στην τηλεόραση. Και την προβοκάτσια δήλωσε ότι θα τη χρησιμοποιήσει και θα χτυπήσει, μάλιστα, αυτούς που παλεύουν εναντίον του καπιταλιστικού συστήματος αλύπητα.

Η Αλέκα Παπαρήγα στη συνεδρίαση της Βουλής την περασμένη Κυριακή

Eurokinissi

Τέτοια δείγματα έχετε δώσει. Θα τα κάνετε χειρότερα. Δεν ξέρω, πείτε μου τώρα: Οταν θα γίνει η σαρανταοκτάωρη απεργία, θα χτίσετε τείχη σαν αυτά που βάλατε στην πλατεία Συντάγματος για να προστατεύσετε τη Βουλή, στις βιομηχανικές ζώνες, στις γειτονιές που θα ξεσηκώνονται; Διόλου απίθανο να το κάνετε και αυτό. Αλλωστε, με εκείνο το κράτος που έχει περιβάλει με τείχη τους Παλαιστίνιους έχετε πάρα πολύ καλές σχέσεις. Δεν ξέρω αν θα βάλετε και ηλεκτροφόρα καλώδια στα τείχη. Το βέβαιο, όμως, είναι ότι χρησιμοποιείτε τα τείχη της εργοδοσίας και του εκβιασμού και θα κάνετε και πραγματικά τείχη.Εμείς σας έχουμε δηλώσει, αυτό που είπαμε λίγες μέρες μετά τις εκλογές, ο λαός να ετοιμάσει τον πόλεμο απέναντι στον πόλεμο που διεξάγετε εσείς και βεβαίως και όλα τα κόμματα που συμφωνούν σε μια τέτοια πολιτική και οι μηχανισμοί. Αυτόν τον πόλεμο εμείς θα προσπαθήσουμε να το διεξάγουμε με ακόμα πιο αποφασιστικό, πιο αποτελεσματικό και πιο συσπειρωτικό τρόπο.

Το δημοψήφισμα η άλλη όψη της καταστολής

Πετάξατε εδώ και ένα χαρτί, το οποίο το είχατε πετάξει και στη συνάντηση με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και στις τηλεφωνικές μας συνδιαλέξεις: Το δημοψήφισμα. Και εδώ πρόκειται για την άλλη όψη της άγριας καταστολής και του ξεγελάσματος του λαού. Μάλιστα, εδώ το δημοψήφισμα το εμφανίζετε ότι αποτελεί μια παροχή στην πλατεία. Κοιτάξτε να δείτε, εδώ που τα λέμε, αυτοί οι οποίοι πάτησαν τα κουμπιά στο διαδίκτυο και συνέβαλαν στη διαμόρφωση της πλατείας - βεβαίως, στη διαμόρφωση της πλατείας συνέβαλε η αγανάκτηση, η ταξική αδικία, η αδικία γενικά, γιατί τίποτα δεν μπορεί να είναι κατευθυνόμενο αν δεν συνοδεύεται και από τη λαϊκή δυσαρέσκεια - και, αν θέλετε, αξιοποίησαν τη λαϊκή δυσαρέσκεια, ποιοι είναι;
Είναι το τμήμα εκείνο των μεσοστρωμάτων και των εργαζομένων στο δημόσιο τομέα και στις ΔΕΚΟ, με το οποίο είχατε μια συστηματική πολιτική συμμαχιών - εσείς πριν και εν μέρει η ΝΔ το υιοθέτησε - και τους συμμάχους τους είχατε για να διασπάσετε το ενιαίο κίνημα των εργατοϋπαλλήλων, να διασπάσετε την κοινωνική συμμαχία και να φτάσετε εκεί που φτάσατε το εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα, τουλάχιστον στο μεγαλύτερο μέρος του και ιδιαίτερα στα ηγετικά του κλιμάκια. Αυτοί οι πρώην σύμμαχοί σας είναι σήμερα στις πλατείες και μουντζώνουν και λένε "Κρεμάλα στους τριακόσιους" ή είναι στην κάτω πλατεία όπου εκεί είναι - θα το πω καθαρά - οι καθηγητές των πανεπιστημίων που είναι επικεφαλής - όχι όλοι βεβαίως - και που έχουν ενδιατρίψει στα διάφορα λόμπι από εδώ και από εκεί και λένε διάφορες προτάσεις.
Ολο αυτό λοιπόν, το καταστάλαγμα της πλατείας σε βάρος, αν θέλετε, και των απλών, αγνών ανθρώπων που πηγαίνουν στις πλατείες θα το μετατρέψετε σε ένα δημοψήφισμα, το οποίο θα είναι - σας το είπα και στο τηλέφωνο - οι αποφάσεις του Συμβουλίου της Ευρώπης για τη λειτουργία του πολιτικού, του κομματικού συστήματος της Ελλάδας.
Αυτά, βεβαίως, θα τα κάνετε σαν μέσο για να διαμορφώσετε καινούριες συμμαχίες μέσα στο λαό σε αντιστάθμισμα των συμμαχιών που σπάτε με τους δημόσιους υπάλληλους, που μετατρέπετε τις συνθήκες εργασίας τους όμοιες με αυτές των υπαλλήλων στον ιδιωτικό τομέα ή αν θέλετε, με το γεγονός ότι απελευθερώνετε μια σειρά από μεσαία επαγγέλματα και εκεί θα κυριαρχήσουν οι πιο ισχυροί, τα μονοπώλια σε βάρος ενός σημαντικού μέρους μικρομεσαίων επιχειρηματιών.
Οσον αφορά το δημοψήφισμα, λοιπόν, όχι απλώς πρέπει να απασχολήσει τον ελληνικό λαό ποιο δίλημμα θα έχει, αλλά θα πρέπει να το ματαιώσουμε. Και ένας από τους τρόπους ματαίωσης, πέρα βεβαίως από το κύριο για εμάς που είναι η ανάπτυξη, η όξυνση της ταξικής πάλης για την υπόσκαψη πραγματικά αυτού του αστικού πολιτικού συστήματος, είναι και το αίτημα για εκλογές. Αν θέλετε, για εμάς οι εκλογές δεν έχουν ακριβώς το ίδιο περιεχόμενο που έχουν ενδεχομένως για άλλα κόμματα, που τους ενδιαφέρει να δώσουν μια συνέχεια - αυτό ισχύει και για τη ΝΔ - στο παραμύθι που ξεκίνησε - που δεν είναι παραμύθι - αυτό της συναίνεσης.
Μπορεί αυτές τις μέρες η όλη υπόθεση να ήταν μια φαρσοκωμωδία: να γελάσαμε όλοι με το ότι στο παρά πέντε ετοιμάστηκε συνεργασία ΠΑΣΟΚ και Νέας Δημοκρατίας και ότι από ορισμένα άλλα κόμματα μερικοί πήραν το ευαγγέλιο να ορκιστούν ως υπουργοί και παρά τρίχα να γίνουν υπουργοί. Και αυτό έγινε. Δεν απέτυχε αυτή η διαδικασία. Εξοικειώθηκε η κοινή γνώμη με αυτή. Για σκεφθείτε πριν πέντε, έξι, επτά χρόνια να συζητούσε κανείς μέσα στον κόσμο του ΠΑΣΟΚ ότι μπορεί να γίνει κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ - ΝΔ! Θα τον έπαιρναν με τις πέτρες. Με τη Δεξιά; Εξοικειώθηκε ένα μέρος του λαού. Ας είναι καλά και οι δημοσκόποι που βάζουν αυτό το ερώτημα πρώτο και καλύτερο.
Εν πάση περιπτώσει, το σενάριο θα προχωρήσει και μάλλον για ορισμένους το αίτημα για εκλογές είναι για να προχωρήσει αυτό το σενάριο, αφού έχει διαμορφωθεί ή έχει τροποποιηθεί η παλιά διάταξη των πολιτικών δυνάμεων.
Εμείς λέμε: Οχι στο δημοψήφισμα. Και θα πω μετά τι σημαίνει "όχι στο δημοψήφισμα". Εμείς λέμε: Ναι στις εκλογές. Είναι μια ευκαιρία για το λαό να διαμορφώσει ένα νέο συσχετισμό δυνάμεων γιατί δυστυχώς, με αυτές τις εκλογές δεν μπορεί να λυθεί το πολιτικό πρόβλημα της χώρας - και απορώ πώς υπάρχουν πολιτικές δυνάμεις που λένε ότι μπορεί να προκύψει ένας προοδευτικός συσχετισμός, μακάρι να μπορούσε να γίνει έτσι εύκολα - αλλά να προκύψει ένα ισχυρό, ταξικό λαϊκό κίνημα και μια αδύναμη κυβέρνηση. Αν δεν μπορούμε να έχουμε μια ισχυρή, φιλολαϊκή κυβέρνηση, καλύτερα να έχουμε μια αδύναμη αντιλαϊκή κυβέρνηση, είτε συνεργασίας, είτε κεντροδεξιά, είτε κεντροαριστερά, ή όπως να είναι.

Θέλουν κόμματα - ανώνυμες εταιρείες

Βεβαίως, ο κύριος πρωθυπουργός θα το διαμορφώσει, είναι υπό διαμόρφωση. Και αυτά τα περί είκοσι Σοφών που θα φτιάξουν τα ερωτήματα, δε χρειάζονται. Θα πάρουν την απόφαση του Συμβουλίου της Ευρώπης και θα τη μοστράρουν σαν δημοψήφισμα. Εκεί τι θα βάλει; Θα βάλει τη λειτουργία των κομμάτων, δηλαδή κόμματα - ανώνυμες εταιρείες. Με βάση το Συμβούλιο της Ευρώπης - και αυτό θα πρέπει να ενσωματωθεί στην εθνική νομοθεσία - τα κόμματα θα πρέπει να λειτουργούν σαν ανώνυμες εταιρείες, να εκλέγουν τους αρχηγούς τους ή τους γραμματείς όπως έχουμε εμείς, ή τα καθοδηγητικά τους όργανα με συγκεκριμένες διαδικασίες λες και είναι Βουλή.
Απαγορεύεται, λέει, να διαγράψουν κάποιον βουλευτή ή κάποιο στέλεχός τους, γιατί αυτός μπορεί να προσφύγει στο Συνταγματικό Δικαστήριο. Θα πιάσουν τα οικονομικά των κομμάτων, θα πιάσουν μια σειρά από ευαίσθητα σημεία, όπως τάχα της εξυγίανσης του πολιτικού συστήματος, της καταπολέμησης του μαύρου χρήματος και θα φτιάξουν ένα πολιτικό σύστημα, το οποίο τυπικά θα είναι ισότιμο για όλα τα κόμματα - ανώνυμες εταιρείες. Νομίζω, όμως, ότι τα κόμματα που υπηρετούν το καπιταλιστικό σύστημα δε νοιάζονται και πολύ, εάν θα τα πούμε ανώνυμες εταιρείες ή όχι, καθώς έχουν διελκυστίνδες για να ξεφύγουν.
Σας λέω το εξής πράγμα: Εάν τολμήσετε - και μπορεί να τολμήσετε - μέσα σ' αυτό το δημοψήφισμα να βάλετε και κάποιους φραγμούς για το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας, θα πρέπει να σας πω ότι αυτούς τους φραγμούς θα τους καταρρίψουμε. Δεν πρόκειται να συμμορφωθούμε, γιατί δεν αφορούν το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας μόνο, αφορούν κάθε προοδευτική φωνή, κάθε προοδευτική ριζοσπαστική συσπείρωση, αφορούν τους πάντες που είτε σήμερα είτε αύριο θέλουν να σηκώσουν κεφάλι.
Ακούμε για τη μείωση του αριθμού των βουλευτών. Γι' αυτό καλλιεργείται αυτή η πλατεία με τις μούντζες στους τριακόσιους. Θέλω να σας πω, όμως, ότι δείχνει και κάτι άλλο. Οταν η κρίση - και αυτό είναι εκτίμηση όλων των κομμάτων της Βουλής - πλην ΚΚΕ - με διαφορές μεταξύ τους και δεν το λέω ισοπεδωτικά - αναδεικνύεται σε κρίση χρέους ή κρίση χρηματοπιστωτικού συστήματος και πολιτικού συστήματος, τότε βεβαίως μπορείτε να κάνετε καινούργιες συμμαχίες και στο κοινωνικό και στο πολιτικό επίπεδο στην εξής βάση: Να αλλάξουμε τη "μόστρα" του πολιτικού συστήματος.
Το πολιτικό σύστημα, όμως, είναι πιο ευέλικτο σε σχέση με το πεδίο της οικονομίας, σε σχέση με τη δικτατορία των μονοπωλίων, με τις καπιταλιστικές σχέσεις παραγωγής και τη λειτουργία της καπιταλιστικής αγοράς. Μπορεί να γίνεται πιο ευέλικτο. Αρα, δεν έχετε κανένα πρόβλημα να χτυπήσετε αλύπητα και με δικές σας εκφράσεις το πολιτικό σύστημα. Δεν έχετε κανένα πρόβλημα να στείλετε και πολιτικούς στη φυλακή, μερικά ναυάγια, ας πούμε, του πολιτικού συστήματος. Δεν έχετε κανένα πρόβλημα να κάνετε και χαρακίρι, αρκεί να γεννηθούν και νέα πολιτικά σχήματα, τα οποία θα διασφαλίσουν την αναπαραγωγή του συστήματος στο πεδίο της οικονομίας ως έχει, στο πεδίο της πολιτικής, ώστε να μπορεί το σύστημα να χειραγωγεί και με το καρότο και με το μαστίγιο, κατά περίπτωση.
Εμείς αυτό το δημοψήφισμα θα το πολεμήσουμε. Δεν είμαστε εναντίον των δημοψηφισμάτων, αλλά τώρα με ενάμισι εκατομμύριο ανέργους που θα έχουμε, με την όποια κρατική δημόσια περιουσία υποθηκευμένη, με ένα δάνειο - μαμούθ 90 ή 100 δισεκατομμυρίων ευρώ, θα μας φέρει η κυβέρνηση ένα δημοψήφισμα με πολλές παγίδες, που θα λέει και για το νόμο περί ευθύνης Υπουργών, για τις δύο θητείες των Βουλευτών; Μόλις, δηλαδή, αλλάζουν κάθε δυο θητείες οι βουλευτές, αμέσως η Βουλή έγινε αγγελούδι! Κοροϊδεύει η κυβέρνηση τον κόσμο. Και αυτό συμβαίνει, όταν στις πλατείες δεν υπάρχει αυτό που χρειάζεται σήμερα, που ίσως πριν από τριάντα χρόνια δεν ήταν κατανοητό, δηλαδή καθαρή, ριζοσπαστική, εναλλακτική, πολιτική λύση εξουσίας και οικονομίας.

Χρωστάνε στο λαό δεν τους χρωστάει

Θέλω να σταθώ λίγο στο ζήτημα των δανείων. Πρέπει να ξεκαθαρίσουμε το εξής πράγμα: Εμείς, τα κράτη - πιστωτές, τα κράτη - οφειλέτες, τις επιχειρήσεις - πιστωτές, τις επιχειρήσεις - οφειλέτες του καπιταλισμού, ναι, τα βάζουμε στο ίδιο τσουβάλι. Είναι διαφορετικές όψεις του ίδιου νομίσματος. Και τα κράτη - οφειλέτες υπηρέτησαν το καπιταλιστικό σύστημα και κατέφυγαν στο δανεισμό και τα κράτη - πιστωτές έκαναν το δανεισμό, γιατί μέσω του δανεισμού εντείνεται, ανεβαίνει, δυναμώνει η κερδοφορία και επιπλέον ο δανεισμός είναι για το καπιταλιστικό σύστημα ένα καταπληκτικό μέσο για μια αναδιανομή σε βάρος του λαού. Γιατί τα χρέη που προκύπτουν από τα δάνεια, είτε αυτά είναι καθαρά δάνεια είτε είναι τα τοξικά ομόλογα, τα πληρώνει ο λαός με τη φορολογία και με χίλιους άλλους τρόπους.
Θα αναφέρω συγκεκριμένα παραδείγματα: Κατ' αρχήν, πείτε μου ποιο καπιταλιστικό κράτος δεν είναι υπερχρεωμένο; Οι Ηνωμένες Πολιτείες είναι η πιο υπερχρεωμένη χώρα. Και η Ελλάδα ήταν υπερχρεωμένη τόσα χρόνια, απλώς λόγω της ύφεσης τώρα φαίνεται περισσότερο.
Σε 628 δισεκατομμύρια ευρώ, δηλαδή τρία ΑΕΠ της χώρας, ανέρχονται τα χρήματα που τσέπωσαν οι δανειστές του ελληνικού κράτους την περίοδο 1985 - 2011. Την περίοδο των 26 χρόνων, το χρέος της χώρας αυξανόταν με μέσο ετήσιο ρυθμό 22%. Αυτό τώρα είναι ζήτημα του Μάνου, του Παπαντωνίου, του Αλογοσκούφη μόνο και δεν έχει σχέση με τις τρύπες που ανοίγονταν στο καπιταλιστικό σύστημα, ακριβώς εξαιτίας της κερδοφορίας; Δηλαδή, αυτά τα δάνεια οφείλονται σε μισθούς, μεροκάματα και συντάξεις, σε κοινωνική πολιτική; Αντίθετα, ο λαός πρέπει να σας δώσει το χρέος που έχουν οι κυβερνήσεις και το καπιταλιστικό σύστημα απέναντί του. Αμα βάλουμε και τα 600 δισ., που λένε ότι έχουν πάει στις ξένες τράπεζες, καταλαβαίνετε ότι μιλάμε για ένα απίστευτο ποσό.
Υπάρχουν και πολιτικές δυνάμεις εδώ μέσα, όπως ο ΣΥΡΙΖΑ κ.λπ., που λένε να χωρίσουμε το χρέος σε ληστρικό και μη, σε τοκογλυφικό κ.λπ. Καλά, δεν είναι γνωστό ότι τα επιτόκια είναι ανάλογα με τη θέση της χώρας στην Ευρωπαϊκή Ενωση ή για να το πούμε αλλιώς, όπως λέμε εμείς, στην περιφερειακή ή στην παγκόσμια ιμπεριαλιστική πυραμίδα; Τα επιτόκια δεν είναι διαφορετικά; Αμα πάω να κάνω εγώ ασφάλεια ζωής τώρα, στην ηλικία που είμαι, θα μου βάλουν πάρα πολύ υψηλό ασφάλιστρο και θα με περάσουν από σαράντα γιατρούς. Ετσι είναι.
Αυτές οι επιχειρήσεις, οι καπιταλιστικές, κάνουν το εμπόριο χρήματος και δανεισμού και εισπράττουν επιτόκια ανάλογα με τη δύναμη μιας χώρας. Αλλα θα πάρουν από τη Γερμανία, άλλα από την Ελλάδα και ανακαλύψαμε τώρα ότι εκεί είναι το τοκογλυφικό και το άλλο δεν είναι; Δεν είναι έτσι.
Με αυτήν την άποψη, θα πω τα εξής για το χρέος και με αυτό θα τελειώσω. Ενώ το χρέος δεν είναι αιτία της κρίσης, είναι κρίκος για την ολομέτωπη επίθεση στο λαό, επίθεση διαρκείας, που αφορά και την αναμόρφωση του πολιτικού συστήματος. Στις αρχές της δεκαετίας του '90 με τη δραχμή το ελληνικό κράτος δανειζόταν με επιτόκια της τάξεως 20% έως 25%. Με την υποτίμηση της δραχμής το '98, αυτοί που είχαν στα χέρια τους κρατικά ομόλογα με ρήτρα ξένου συναλλάγματος έβγαλαν τρελά λεφτά, ενώ η Ελλάδα υπήρξε περιζήτητος πελάτης των ελληνικών και ξένων τραπεζών, οι οποίες της χορηγούσαν αφειδώς δάνεια λόγω των υψηλών αποδόσεων που απολάμβαναν.
Η υπερκερδοφορία των ελληνικών τραπεζών τις δύο τελευταίες δεκαετίες σε μεγάλο βαθμό στηρίχτηκε στις υψηλές και αφορολόγητες αποδόσεις των κρατικών ομολόγων που κρατούσαν στα χαρτοφυλάκιά τους. Αυτά καθεαυτά τα κρατικά ομόλογα κατέστησαν μοχλός λεόντειας αναδιανομής - αυτά τα έχουμε γράψει και ως Κόμμα - του εισοδήματος και διεύρυνσης του χάσματος, ας πούμε, του πλούτου και της φτώχειας, δηλαδή προκάλεσαν ένταση της ταξικής εκμετάλλευσης. Οι κάτοχοι αυτών των ομολόγων αποζημιώνονταν με υψηλές αποδόσεις, πολλαπλάσιες των ονομαστικών αυξήσεων που έπαιρναν οι εργαζόμενοι και την περίοδο αυτή διευρύνθηκε και το λεγόμενο στρώμα των ραντιέρηδων, που τοποθετούν τα κεφάλαιά τους στα κρατικά ομόλογα. Και αυτοί εισοδηματίες. Είναι αυτοί που μπορούσαν να ζήσουν με τους τόκους.
Το '97 έχουμε μία αναβάθμιση και της ντόπιας και της ξένης τοκογλυφίας, που ξεκαθαρίζει ότι η τοκογλυφία είναι μέσα στη λογική του καπιταλιστικού κέρδους και τίποτα παραπάνω. Τη χρονιά αυτή, η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ έκανε δεκτό το αίτημα των δανειστριών τραπεζών να αναλάβουν οι ίδιες επί της ουσίας τη διαχείριση του τεράστιου ελληνικού κρατικού χρέους μέσω του θεσμού των βασικών διαπραγματευτών.
Οι βασικοί διαπραγματευτές είναι 22 ελληνικές και ξένες τράπεζες, όπως "Morgan Stanley", "JP Morgan", "Meryl Lynch", "Goldman Sachs" - που όλοι έχουν φαγωθεί με την "Goldman Sachs", επίσημα ήταν - η "Paribas", η γερμανική "Deutsche Bank", η ελβετική "Credit Suisse", η ιαπωνική "Nomura" και οι ελληνικές - δεν τις λέω όλες - "Εθνική", "Eurobank", "Alpha bank", "Εμπορική" και "Πειραιώς". Συμμετέχουν στη λεγόμενη πρωτογενή αγορά κρατικών ομολόγων. Είναι οι αποκλειστικοί διαπραγματευτές με το ελληνικό κράτος, καθώς μέσω μηνιαίων δημοπρασιών αγοράζουν τα κρατικά ομόλογα και τα μεταπωλούν στη συνέχεια, φυσικά, με το ανάλογο κέρδος σε ιδιώτες ή στα λεγόμενα θεσμικά ταμεία, στα ασφαλιστικά ταμεία.
Το ερώτημα είναι: Ποιος διαμορφώνει το επιτόκιο της αγοράς των ομολόγων; Το επιτόκιο, λέει η αστική Πολιτική Οικονομία, διαμορφώνεται, υποτίθεται, ως μέσος όρος των ανταγωνιστικών προσφορών που κάνουν οι βασικοί διαπραγματευτές. Λένε, όμως, τη λέξη «υποτίθεται» γιατί είναι κοινό μυστικό ότι οι δημοπρασίες δεν είναι παρά το κάλυμμα νομιμοποίησης του καρτέλ που έχουν συμμετέχουσες τράπεζες, προκειμένου να διαμορφώσουν μετά από συνεννόηση τα επιτόκια στα επιθυμητά επίπεδα. Ετσι, έγινε η Ελλάδα "χρυσή κότα" και τώρα έγινε μπαγιάτικη και τώρα μας δανείζουν για να ξαναπάμε στο φαύλο κύκλο.
Τελειώνω, λέγοντας το εξής πράγμα: Είναι σωστό αυτό που λέγεται από όλα τα κόμματα ότι η ελληνική κρίση είναι ευρωπαϊκή. Σαφώς. Το ξεκαθαρίζουμε ως εξής, όμως, εμείς: Για πολλά κόμματα, αφού είναι ευρωπαϊκή κρίση, το χαρτί είναι να διαπραγματευόμαστε καλά μέσα στην ΕΕ. Για μας το ότι είναι ευρωπαϊκή κρίση αποδεικνύει το εξής πράγμα, ότι η Ελλάδα σήμερα, ενσωματωμένη στην ΕΕ, έκανε ακόμα χειρότερη τη θέση της, γι' αυτό εμείς τον αγώνα για εργατική, λαϊκή εξουσία τον συνδέουμε και με την αποδέσμευση από την ΕΕ, διότι διαφορετικά δεν μπορούμε να μιλήσουμε ούτε για αξιοποίηση των εγχώριων αναπτυξιακών δυνατοτήτων ούτε για κοινωνική, λαϊκή ευημερία.

Ανταγωνιστικότητα σημαίνει κινεζοποίηση εργαζομένων

Και τέλος, μια κουβέντα μόνο. Αμάν, αυτό το νέο "παραγωγικό μοντέλο"! Το νέο παραγωγικό μοντέλο, το οποίο εσείς προβάλλετε πρώτα - πρώτα δεν παίρνει καθόλου υπόψη τις εγχώριες δυνατότητες. Ε, βέβαια, τι θα αναπτύξετε; Την κλωστοϋφαντουργία; Τα αγροτικά προϊόντα; Αφού έχετε τα κινέζικα και τα ινδικά. Δεν σας ενδιαφέρει η όσο γίνεται - πλήρης δεν θα είναι - αυτάρκεια της χώρας με βάση την ανάπτυξη των εγχώριων δυνατοτήτων, αλλά σας ενδιαφέρει η συμμετοχή της χώρας στο διεθνή ανταγωνισμό και στο λυσσαλέο πόλεμο που γίνεται.
Πού συγκεντρώνετε την προσοχή; Ενέργεια, τουρισμός υψηλών προδιαγραφών, Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας. Εκεί που η διαπάλη είναι οξύτατη, υπάρχουν ισχυρότατες καπιταλιστικές χώρες, ισχυρότατα μονοπώλια, που η Ελλάδα, εντάξει, φτωχός συγγενής θα είναι. Εμάς δεν μας απασχολεί. Ούτε φτωχή τη θέλουμε μέσα εκεί ούτε πλούσια. Εμείς τη θέλουμε έξω από αυτή τη λογική. Και πάτε εκεί ακριβώς που συμφέρει το μεγάλο κεφάλαιο και δεν πρόκειται να γλιτώσετε τις αντιφάσεις πια, που είναι αντιφάσεις στο DNA του καπιταλιστικού συστήματος και δεν είναι θέμα διαχείρισης, που σας λέει η ΝΔ, που σας λένε τα άλλα κόμματα της Βουλής. Ανταγωνιστικότητα σημαίνει κινεζοποίηση των εργαζομένων. Η κινεζοποίηση των εργαζομένων, όμως, οδηγεί στην ύφεση.
Λέτε εξωστρέφεια. Εξαγωγές σημαίνει στασιμότητα ή και υποχώρηση σε βιομηχανικούς κλάδους. Αρα, σε ένα ενδεχόμενο όξυνσης της κρίσης οι εξαγωγές μπορεί να μη γίνουν. Εδώ, στην ίδια τη Γερμανία γίνεται ολόκληρη συζήτηση ότι η τέτοια εξωστρέφεια της χώρας έχει εντείνει τις δυσαναλογίες στην ανάπτυξη των βιομηχανικών κλάδων. Και μιλάμε για τη Γερμανία, όχι για την Ελλάδα που, βεβαίως, η δυσαναλογία είναι σύμφυτη με το καπιταλιστικό σύστημα και τον καταμερισμό που έχει μέσα σε αυτές τις καπιταλιστικές, περιφερειακές και όχι μόνο ενώσεις. Η ανισομέρεια οφείλεται σε εσωτερικούς λόγους, στη δίψα για κερδοφορία στο εσωτερικό, αλλά και στην επίδραση, βεβαίως, των διεθνών συνθηκών. Ακόμα και αυτό το μοντέλο της παραγωγικής ανάπτυξης, που λέτε, θα περιπλέξει ακόμα περισσότερο την κατάσταση στην Ελλάδα.
Και τέλος, για μας έχει πρωτεύουσα σημασία η εργατική τάξη και τα φτωχά λαϊκά στρώματα, που δεν ανήκουν στην εργατική τάξη, και οι εγχώριες αναπτυξιακές δυνατότητες της χώρας. Εδώ βάζουμε και τις πολιτιστικές. Αυτά τα δύο εμείς θέλουμε να τα συνενώσουμε. Στον καπιταλισμό είναι διαχωρισμένα και απέναντι και αυτή η διαφορά μας δεν είναι μικρή».

    

Σελ. /32     

Copyright © 1997-2011 ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ