Τρίτη 21 Ιούνη 2011
|  |
Συναινετικές οι αντιλαϊκές αλλαγές στο πολιτικό σύστημα
Η δευτερολογία της ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ
 |
Είχα κάνει περιοδεία στην ΠΥΡΚΑΛ Υμηττού. Μου είπε το Σωματείο - και ξέρετε τη σύνθεσή του - ότι όταν ο κ. Σπύρος Κουβέλης - μέχρι πρότινος υφυπουργός Εξωτερικών - έκανε περιοδεία στην ΠΥΡΚΑΛ, δηλαδή το 2009 - πριν από τις εκλογές - αφού περιδιάβασε το χώρο της ΠΥΡΚΑΛ - και φαντάζομαι ότι οι εργαζόμενοι θα του είπαν αυτά που μου είπαν και εμένα, να πάρουν παραγγελίες για το στρατό - τους απάντησε ότι η περιοχή είναι καταπληκτική για να γίνει το δεύτερο Γκάζι της Αθήνας. Μαγεύτηκε από την περιοχή. Ισως πήγε για πρώτη φορά. Τι σημαίνει αυτό; Ο χώρος της αμυντικής βιομηχανίας να μετατραπεί σε φιλέτο για να γίνει το δεύτερο Γκάζι της Αθήνας.
Δεύτερον, έχετε σκεφτεί τι σημαίνει η αλλαγή που επιφέρετε στο χώρο του ΙΓΜΕ; Δε στέκομαι στις επιπτώσεις στους εργαζόμενους, γιατί και στην ΠΥΡΚΑΛ και στο ΙΓΜΕ και παντού υπάρχουν επιπτώσεις. Σημαίνει ότι εκχωρείτε το δικαίωμα στις ιδιωτικές επιχειρήσεις και στις ιδιωτικές ερευνητικές μονάδες - σε αυτές που ενδιαφέρονται - να εκμεταλλευτούν τον ορυκτό πλούτο της χώρας, να ερμηνεύσουν τα πράγματα όπως θέλουν και να αρθούν τα όποια εμπόδια υπάρχουν είτε σε οικοδόμηση ή στον α' ή στον β' τρόπο αξιοποίησης εδαφών. Επομένως, η κάθε ιδιωτικοποίηση έχει συγκεκριμένο ρόλο.
Αν δεν κάνω λάθος, ο κ. Σαμαράς είπε ότι χτες το βράδυ ακούστηκε κάτι πολύ σημαντικό από τον πρόεδρο της Ευρωζώνης. Πραγματικά, το άκουσα κι εγώ στις ειδήσεις. Κάνει την πρόταση να δοθεί ξεχωριστή βοήθεια στην ελληνική κυβέρνηση - γιατί βεβαίως έχουν δει ότι η ελληνική κυβέρνηση δεν έχει κανένα πρόβλημα, όλα τα κάνει, όλα τα σφάζει και όλα τα μαχαιρώνει - και να δοθεί χρήμα χωρίς καμία άλλη δέσμευση για να ολοκληρωθούν τα δημόσια έργα τα οποία έχουν ξεμείνει από χρηματοδότηση από το κράτος.
Εμείς αναρωτιόμαστε: Για ποια δημόσια έργα μιλάμε; Δημόσια έργα, βέβαια, να γίνονται. Οταν, όμως, οι ιδιωτικές επιχειρήσεις έκαναν σύμπραξη με το ελληνικό Δημόσιο για να αναλάβουν έργα δρόμων ή το μεγάλο τούνελ στα Τέμπη, το μεγαλύτερο στα Βαλκάνια, και αυτή τη στιγμή έμειναν από κρατική χρηματοδότηση, οι τράπεζες δεν τους δίνουν εγγυήσεις και διαπιστώνουν, όπως λένε οι ίδιες, ότι λόγω της κρίσης δε θα περνάνε τόσα αυτοκίνητα από τα διόδια. Τότε, βεβαίως, απολύουν τους εργαζόμενους, "σπάνε" τη συμφωνία και έρχεται τώρα η ΕΕ εξ αντικειμένου να εξασφαλίσει αυτές τις ιδιωτικές εταιρείες. Δεν το κάνει για το λαό.
Θα μου πείτε ότι άμα λειτουργήσουν αυτές οι επιχειρήσεις για έξι μήνες, ένα χρόνο, όσο χρειάζεται, αυτές που έχουν απολύσει θα προσλάβουν τώρα καινούριους εργαζόμενους και μάλιστα τους νέους 18-25 χρόνων με το γνωστό αισχρό - με συγχωρείτε για την έκφραση - μισθό και τις απλήρωτες υπερωρίες. Θα τελειώσουν τα έργα, αλλά οι εταιρείες αυτές εκμεταλλεύονται. Επομένως, ό,τι και να μας κάνει ο κ. Γιούνκερ ή οτιδήποτε προτείνει, εμείς ξέρουμε πάρα πολύ καλά ότι η γαλαντομία δε συνδέεται με τη βελτίωση της ζωής του λαού.
Θέλουν να ανακόψουν θετικές διεργασίες στο λαό
Ο
κ. πρωθυπουργός στη δευτερολογία του - δεν το πρόσεξα, μπορεί να το
έκανε και στην πρωτολογία του - μίλησε για τα "εξωθεσμικά κέντρα", αλλά
και επί ΝΔ ο κ. Καραμανλής μιλούσε για τα εξωθεσμικά κέντρα. Κάθε φορά
γίνεται λόγος για τα εξωθεσμικά κέντρα όταν υπάρχει η αυτογνωσία ότι
έχει μειωθεί έως και συρρικνωθεί η κοινωνική βάση που στήριζε το
εκάστοτε κόμμα, τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, όταν η εκλογική βάση - πείτε το όπως
θέλετε - έχει συρρικνωθεί. Τότε θυμόμαστε τα εξωθεσμικά κέντρα και
κυρίως όταν αυτά τα εξωθεσμικά κέντρα λειτουργούν εναντίον ενός
αντιπάλου μας. Υπάρχουν τα εξωθεσμικά κέντρα, δε τα αμφισβητούμε
καθόλου. Μόνο που πολλά απ' αυτά είναι οι αόρατοι μηχανισμοί θεσμικών,
θεσμικότατων κέντρων στα οποία μετέχετε, και αυτό έχει μια σημασία.Θα ήθελα να σταθώ στο ότι πίσω από την ιστορία της συναίνεσης των δύο κομμάτων και της επέκτασης και σε άλλα μικρότερα κόμματα βρίσκονται και εξωθεσμικά κέντρα, όχι μόνο τα θεσμικά. Δεν είναι καθόλου τυχαίο. Θέλω να αναφερθώ στο λαό, ο οποίος βλέπει το πολιτικό σύστημα πιο πολύ, τα φορτώνει όλα στο πολιτικό σύστημα κι όχι και στους καπιταλιστές ιδιοκτήτες στην οικονομία. Ο λαός βλέπει ένα φαινόμενο, δηλαδή ότι εναλλάξ τα διάφορα θεσμικά και εξωθεσμικά κέντρα μεταφέρουν την εμπιστοσύνη τους από το ένα κόμμα στο άλλο, ανάμεσα στη ΝΔ και στο ΠΑΣΟΚ. Θυμάστε τη μετατόπιση υπέρ της ΝΔ το 2004 και τη μετατόπιση υπέρ του ΠΑΣΟΚ το 2009. Αυτό αποδεικνύει ότι και τα δύο κόμματα υπηρετούν το ίδιο σύστημα και δεν επιβεβαιώνει διαπλοκές.
Με την ευκαιρία, θα ήθελα να πω ότι εγώ καταλαβαίνω τα κόμματα εξουσίας να μιλάνε για διαπλοκές, γιατί αυτός είναι ο συνήθης πόλεμος μεταξύ τους. Αλλά να μιλάνε και δυνάμεις που λένε ότι είναι στον αριστερό χώρο για τις διαπλοκές των κομμάτων με τους επιχειρηματίες; Οι άνθρωποι δεν έχουν διαπλοκές, εκφράζουν τα συμφέροντα των επιχειρηματιών. Ιδιαίτερες διαπλοκές μπορεί να υπάρχουν σε κάποια στελέχη, αλλά αυτό είναι το λιγότερο.
Δεν καταλαβαίνω. Τι διαπλοκές; Το κράτος των επιχειρηματιών είναι το πολιτικό σύστημα των επιχειρηματιών, ή η κυβέρνηση. Δεν μπορώ να καταλάβω, τι είδους, δηλαδή, διαπλοκές; Εξωθεσμικά κέντρα και όλο ο νους μας πάει να ψάξουμε πραγματικά το συνωμοτικό, αυτό που υπάρχει πίσω. Αυτό που βλέπουμε σήμερα και αυτό που βλέπει ο ελληνικός λαός με βάση την πείρα του, μπορεί πολύ καλά να το ερμηνεύσει.
Και όντως τα εξωθεσμικά κέντρα ενδεχομένως να έχουν και διαμάχη μεταξύ τους. Για την Ελλάδα, πάντως, έχουν επιλέξει κυβερνήσεις οικουμενικές, κυβερνήσεις κεντροδεξιάς ή κεντροαριστερής συνεργασίας, ανάλογα με τις συνθήκες. Και αυτό γιατί ακριβώς βλέπουν ότι υπάρχουν θετικές διεργασίες μέσα στο λαό. Και αυτές θέλουν να τις κόψουν με το μαχαίρι, να τις ανακόψουν κ.λπ.
Οι εργάτες παράγουν τα κέρδη
Τέλος,
υπάρχει ένα θέμα το οποίο, αν θέλετε, και εδώ εκφράζει τη δική μας
ουσιαστική διαφορά με όλα τα άλλα κόμματα. Θα μου πείτε, μία είναι η
ουσιαστική διαφορά; Ετσι όπως θα τη θέσω, αυτή είναι μια ουσιαστική
πλευρά της μιας και βασικής διαφοράς μας με τα άλλα κόμματα. Αν δείτε
όλα τα μέτρα που παίρνει η κυβέρνηση, που προτείνει η ΕΕ και που αυτά τα
κάνουν και σοσιαλδημοκρατικά και φιλελεύθερα κόμματα, έχουν ένα στόχο:
Να μειώσουμε το εργασιακό κόστος.Ο όρος "εργασιακό κόστος" στην κομματική μας ορολογία δεν υπάρχει. Δεν υπάρχει κόστος εργασιακό. Δεν υπάρχει εργασιακό κόστος ιδιαίτερα στον τομέα της υλικής παραγωγής, στον τομέα της παραγωγής εμπορευμάτων, σε ό,τι πουλιέται, εν πάση περιπτώσει, από βελόνα μέχρι πυραύλους. Δεν υπάρχει. Διότι ακριβώς εκεί παράγεται αυτό που συνήθως εδώ λένε υπεραξία - και εννοούν το κέρδος. Εκεί παράγεται η πραγματική υπεραξία. Και από αυτή διανέμεται στον τομέα του εμπορίου και αλλού.
Ενα μέρος της εργασίας είναι απλήρωτο. Δεν κοστίζει ο εργάτης. Αφού δεν πληρώνονται για όλα. Είναι χωρίς κόστος. Αυτό βεβαίως φαίνεται λίγο παράξενο για την αστική λογιστική, το καταλαβαίνουμε. Το μεταφέρουν στο κεφάλαιο, στο κόστος. Δεν είναι μικρή η διαφορά αυτή. Δεν είναι καθόλου μικρή διαφορά. Και δεν είναι για μας κόστος, τα χρήματα και τα μέσα που απαιτούνται για την αναπαραγωγή αυτής της εργατικής δύναμης: Για την Παιδεία, για την Υγεία, για τον Πολιτισμό, για την αναψυχή κ.λπ.
Το γεγονός της μείωσης του εργασιακού κόστους το μπερδεύουν στον κόσμο και το χρησιμοποιούν ακριβώς για να πάνε τις αμοιβές του Δημοσίου στον ιδιωτικό τομέα. Σου λέει, ο δημόσιος μας κοστίζει περισσότερο από τον ιδιωτικό. Δεν είναι ακριβώς έτσι. Βεβαίως, οι μισθοί του Δημοσίου ήταν ανώτεροι γιατί είναι πολιτική συμμαχιών, πάντα όμως και οι μισθοί του Δημοσίου και στις ΔΕΚΟ και στο εμπόριο ήταν τέτοιοι που να μην αναιρέσουν τη λογική του μέσου ποσοστού κέρδους.
Αυτά δεν είναι για τους οικονομολόγους που μιλάνε στην πλατεία Συντάγματος. Αυτό είναι για τον απλό εργάτη, για τον απλό υπάλληλο. Δεν είναι για τους διάφορους κυρίους των λόμπι, των οποίων τα βιογραφικά αν θα κοιτάξετε θα δείτε ότι ο καθένας είναι σε πέντε ΜΚΟ. Μέχρι και διαπραγματευτές σε κυβερνήσεις έχουν κάνει και τώρα βγήκαν στο πεζοδρόμιο και δίνουν εναλλακτικές λύσεις. Αυτά είναι για τον απλό λαό.
Το κεφάλαιο ανοίγει δρόμους και με όπλα
Και
ένα τελευταίο. Είναι φυσικό να μας απασχολεί η ανεργία, οι συντάξεις
πείνας, οι χαμηλοί μισθοί κ.λπ. Τούτη η περίοδος όμως είναι περίοδος
εφαρμογής και προώθησης της νέας δομής του ΝΑΤΟ, για την οποία βεβαίως
υπάρχει γενική συμφωνία. Δεν έχω ακούσει να υπάρχει διαφωνία στα
περισσότερα κόμματα της Βουλής. Και μάλιστα εδώ θα τα προπαγανδίσουν και
σαν κάτι θετικό, ότι το ΝΑΤΟ τώρα καταργεί τα κοστοβόρα στρατηγεία.
Εχουμε μόνο ένα στη Γερμανία και ένα στη Νάπολη της Ιταλίας. Οχι μόνο
αυτό. Θα μας πουν κιόλας - και ο προηγούμενος υπουργός τα έλεγε και ο
σημερινός - ότι τώρα πια, που μετατοπίζονται τα στρατηγεία στη Γερμανία
και την Ιταλία και κατά κάποιον τρόπο υποβαθμίζονται η Λάρισα, η Σμύρνη
κ.λπ., δεν έχουμε κανένα πρόβλημα, γιατί κατά κάποιο τρόπο ξεφεύγουμε
από τις όποιες διαφορές υπάρχουν με το Αιγαίο.Το αντίθετο, τώρα θα έχουμε μικρές, ευέλικτες μονάδες για τις επιχειρησιακές κατευθύνσεις. Και, βεβαίως, τώρα ακριβώς και από τη Γερμανία και από την Ιταλία θα κάνει κουμάντο το ΝΑΤΟ. Και, μάλιστα, το ΝΑΤΟ το οποίο έχει καταργήσει τους λεγόμενους εθνικούς χώρους.
Και βλέπετε τώρα, έχουμε τη λυκοσυμμαχία της ΕΕ, η οποία ανάγει σε πρώτο βαθμό τη διαπάλη των εθνικών κρατών, η οποία δεν καταργείται καθόλου. Και πάμε στον τομέα των στρατιωτικών επιχειρήσεων, είτε επιθετικών είτε αμυντικών, και μπαίνουμε ακόμα πιο βαθιά σε αυτή τη λογική. Συν το γεγονός ότι ο στρατηγικός μας εταίρος, οι ΗΠΑ, μας δίνει και συμβουλές ότι πρέπει να προσέχουμε τις αναχαιτίσεις γιατί είμαστε υπερβολικοί, κ.λπ.
Είναι και οικονομικό το πρόβλημα αυτό, με την εξής έννοια: Οχι μόνο από την πλευρά των επιθετικών εξοπλισμών, αλλά και από την πλευρά ότι όπου οι δρόμοι του κεφαλαίου δεν ανοίγονται με ειρήνη, ανοίγονται με όπλα».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου