 | Σελ. /32     |
Εχουν λόγο να είναι πανικόβλητοι
Σε κατάσταση συναγερμού εμφανίζονται μέσα από τα έντυπά τους οι καπιταλιστές, μετά το 11% του ΚΚΕ, τόσο που να εκλιπαρούν ανοιχτά για την ανάγκη συναίνεσης ικανής να αναχαιτίσει τους κομμουνιστές, να αντιμετωπίσει το εργατικό κίνημα και τη συνάντησή του με ευρύτερα λαϊκά στρώματα που αρχίζουν να κατανοούν ότι χρειάζεται άλλος δρόμος ανάπτυξης, ένας δρόμος που κουμάντο οικονομικά και πολιτικά δε θα κάνει η αστική τάξη.
Το σχετικό ταράκουλο δεν άφησε ανεπηρέαστη την «Αυγή». Με το κλασικό «μια στο καρφί και μια στο πέταλο» εμφανίζεται με δύο άρθρα, ένα του Χρήστου κι ένα του Καρτερού, στο δεύτερο να κλαίει γιατί ο Περισσός δεν κάνει κάτι να ενωθεί με την «αριστερά» του ΠΑΣΟΚ (κάτι «ΣΥΡΙΖΑ» και «ΑΝΤΑΡΣΥΑ») και στο πρώτο να χαρακτηρίζει αυτήν την άθροιση «χωρίς βάρος», αφού κυριαρχεί το ΚΚΕ. Και τα δύο άρθρα στο διά ταύτα τους κάνουν καθαρό πως με κάποιον τρόπο πρέπει να αναγκαστεί το ΚΚΕ να βάλει νερό στο κρασί του, ώστε αντί να μιλά για σοσιαλισμό να κοιτάξει πώς θα χωρέσει μέσα στην «αριστερά». Ο Καρτερός μάλιστα καλεί τις σάλπιγγες της Ιεριχούς (συγνώμη, της «αριστεράς») να ηχήσουν τόσο δυνατά που να γκρεμίσουν τα τείχη του Περισσού.
Το ΚΚΕ, ευτυχώς για την εργατική τάξη, δε χώρεσε ποτέ σ' αυτό που οι απολογητές του καπιταλισμού αποκαλούν «αριστερά» - εξάλλου τον όρο τον διεκδικεί ως πολυπληθέστερη, μεταξύ τους, δύναμη για τον εαυτό του το ΠΑΣΟΚ.
Προσπερνάμε, λοιπόν, την έτσι κι αλλιώς κάλπικη αγωνία τους για την «ενότητα της αριστεράς», για να σταθούμε στην πραγματική αγωνία της αστικής τάξης που - με περισσότερη αυθεντικότητα από αυτήν του Κουβέλη της «δημοκρατικής αριστεράς» - μέσα από την «Καθημερινή», πλέον δε μιλά γενικά για την ανάγκη συναίνεσης, αλλά συγκεκριμένης συναίνεσης για να αντιμετωπιστούν οι κομμουνιστές.
Είναι χαρακτηριστική η προτροπή του Στάγκου προς τους ηγέτες του αστικού πολιτικού συστήματος: Σώστε τους εαυτούς σας! Τέτοιος πανικός για ένα εκλογικό αποτέλεσμα που οι ίδιοι λένε πως δεν είναι δα και τίποτα σπουδαίο.
Τώρα, πλέον, γίνεται καθαρότερος και ο εκβιασμός Παπανδρέου που θα συνεχίσει να υφίσταται όσο η αστική τάξη βλέπει τον κίνδυνο να χάσει το χαλί κάτω από τα πόδια της.
Η αστική τάξη γνωρίζει πως δεν είναι οι εκλογές που κρίνουν την εξουσία της, αλλά γνωρίζει επίσης πως όταν το εργατικό - λαϊκό κίνημα θα την αμφισβητήσει έμπρακτα, τότε και εκλογικά δεν θα μπορεί να σταθεί. Αυτό θέλει να προλάβει. Θέλει αναδιάταξη στο πολιτικό σκηνικό τέτοια που να εγκλωβίσει εκ νέου μεγάλες λαϊκές μάζες, να μη φτάσουν τα πράγματα εκεί όπου ο κόσμος να είναι στο δρόμο με ηγέτη το ΚΚΕ. Γιατί τότε πράγματι θα είναι αργά, καθώς εκεί στο δρόμο σφυρηλατούνται άλλες συνειδήσεις, εκεί στο δρόμο πράγματι δένεται τ' ατσάλι.
Η αστική τάξη μελετά απ' τη σκοπιά των συμφερόντων της την εκτίμηση που έκανε ήδη η ΚΕ του ΚΚΕ μετά το εκλογικό αποτέλεσμα:
«Η αύξηση των ψήφων και του ποσοστού του ΚΚΕ περικλείει σημαντικά ποιοτικά στοιχεία, καθώς σημειώνει μεγαλύτερη αύξηση του μέσου όρου στα μεγάλα αστικά κέντρα και τις μεγάλες περιφέρειες, με κύριο στοιχείο την αύξηση στις εργατικές λαϊκές γειτονιές, σε λαϊκές περιοχές με οξυμένα προβλήματα, στους μικρούς επιχειρηματίες και αγρότες, εκεί δηλαδή όπου υπάρχουν αυξημένες προϋποθέσεις να διαμορφωθεί και να αποκτήσει γερά θεμέλια το κοινωνικοπολιτικό μέτωπο συμμαχίας της εργατικής τάξης με τους αυτοαπασχολούμενους και τη μικρομεσαία αγροτιά.
Η αύξηση της δύναμης του ΚΚΕ στις τοπικές εκλογές περικλείει σημαντική δυναμική, σηματοδοτεί μια νέα πορεία συσπείρωσης ευρύτερων λαϊκών δυνάμεων εναντίον της πολιτικής, που εδώ και πάνω από 20 χρόνια οδήγησε στην επιδείνωση της ζωής του λαού, συνέβαλε στην όξυνση της κρίσης και οδήγησε στη σύναψη του βάρβαρου Μνημονίου, που θα έχει διάρκεια και στη φάση της κρίσης και στη φάση της ανάκαμψης, όταν αυτή έλθει που έτσι και αλλιώς θα είναι αναιμική και θα τη διαδεχτεί νέο κύμα κρίσης. Δυναμώνει το ρεύμα αντιμονοπωλιακής αντιιμπεριαλιστικής συσπείρωσης, κερδίζει έδαφος η εναλλακτική πρόταση διεξόδου με στόχο τη λαϊκή εξουσία, οικονομία»
Την ορμητική ροή αυτού του ρεύματος προσπαθεί να ανακόψει η αστική τάξη - ήδη τα «ΝΕΑ» έδωσαν χτες ρεσιτάλ προβοκάτσιας - και σε βοήθειά της σπεύδουν όλοι αυτοί της «αριστεράς», που τρέμουν μην και έρθει ανάποδα ο ντουνιάς.
Ας κάνουμε τον τρόμο τους εφιάλτη νύχτα και μέρα.
Τη Δευτέρα διαδηλώνουμε με το ΚΚΕ!
Το σχετικό ταράκουλο δεν άφησε ανεπηρέαστη την «Αυγή». Με το κλασικό «μια στο καρφί και μια στο πέταλο» εμφανίζεται με δύο άρθρα, ένα του Χρήστου κι ένα του Καρτερού, στο δεύτερο να κλαίει γιατί ο Περισσός δεν κάνει κάτι να ενωθεί με την «αριστερά» του ΠΑΣΟΚ (κάτι «ΣΥΡΙΖΑ» και «ΑΝΤΑΡΣΥΑ») και στο πρώτο να χαρακτηρίζει αυτήν την άθροιση «χωρίς βάρος», αφού κυριαρχεί το ΚΚΕ. Και τα δύο άρθρα στο διά ταύτα τους κάνουν καθαρό πως με κάποιον τρόπο πρέπει να αναγκαστεί το ΚΚΕ να βάλει νερό στο κρασί του, ώστε αντί να μιλά για σοσιαλισμό να κοιτάξει πώς θα χωρέσει μέσα στην «αριστερά». Ο Καρτερός μάλιστα καλεί τις σάλπιγγες της Ιεριχούς (συγνώμη, της «αριστεράς») να ηχήσουν τόσο δυνατά που να γκρεμίσουν τα τείχη του Περισσού.
Το ΚΚΕ, ευτυχώς για την εργατική τάξη, δε χώρεσε ποτέ σ' αυτό που οι απολογητές του καπιταλισμού αποκαλούν «αριστερά» - εξάλλου τον όρο τον διεκδικεί ως πολυπληθέστερη, μεταξύ τους, δύναμη για τον εαυτό του το ΠΑΣΟΚ.
Προσπερνάμε, λοιπόν, την έτσι κι αλλιώς κάλπικη αγωνία τους για την «ενότητα της αριστεράς», για να σταθούμε στην πραγματική αγωνία της αστικής τάξης που - με περισσότερη αυθεντικότητα από αυτήν του Κουβέλη της «δημοκρατικής αριστεράς» - μέσα από την «Καθημερινή», πλέον δε μιλά γενικά για την ανάγκη συναίνεσης, αλλά συγκεκριμένης συναίνεσης για να αντιμετωπιστούν οι κομμουνιστές.
Είναι χαρακτηριστική η προτροπή του Στάγκου προς τους ηγέτες του αστικού πολιτικού συστήματος: Σώστε τους εαυτούς σας! Τέτοιος πανικός για ένα εκλογικό αποτέλεσμα που οι ίδιοι λένε πως δεν είναι δα και τίποτα σπουδαίο.
Τώρα, πλέον, γίνεται καθαρότερος και ο εκβιασμός Παπανδρέου που θα συνεχίσει να υφίσταται όσο η αστική τάξη βλέπει τον κίνδυνο να χάσει το χαλί κάτω από τα πόδια της.
Η αστική τάξη γνωρίζει πως δεν είναι οι εκλογές που κρίνουν την εξουσία της, αλλά γνωρίζει επίσης πως όταν το εργατικό - λαϊκό κίνημα θα την αμφισβητήσει έμπρακτα, τότε και εκλογικά δεν θα μπορεί να σταθεί. Αυτό θέλει να προλάβει. Θέλει αναδιάταξη στο πολιτικό σκηνικό τέτοια που να εγκλωβίσει εκ νέου μεγάλες λαϊκές μάζες, να μη φτάσουν τα πράγματα εκεί όπου ο κόσμος να είναι στο δρόμο με ηγέτη το ΚΚΕ. Γιατί τότε πράγματι θα είναι αργά, καθώς εκεί στο δρόμο σφυρηλατούνται άλλες συνειδήσεις, εκεί στο δρόμο πράγματι δένεται τ' ατσάλι.
Η αστική τάξη μελετά απ' τη σκοπιά των συμφερόντων της την εκτίμηση που έκανε ήδη η ΚΕ του ΚΚΕ μετά το εκλογικό αποτέλεσμα:
«Η αύξηση των ψήφων και του ποσοστού του ΚΚΕ περικλείει σημαντικά ποιοτικά στοιχεία, καθώς σημειώνει μεγαλύτερη αύξηση του μέσου όρου στα μεγάλα αστικά κέντρα και τις μεγάλες περιφέρειες, με κύριο στοιχείο την αύξηση στις εργατικές λαϊκές γειτονιές, σε λαϊκές περιοχές με οξυμένα προβλήματα, στους μικρούς επιχειρηματίες και αγρότες, εκεί δηλαδή όπου υπάρχουν αυξημένες προϋποθέσεις να διαμορφωθεί και να αποκτήσει γερά θεμέλια το κοινωνικοπολιτικό μέτωπο συμμαχίας της εργατικής τάξης με τους αυτοαπασχολούμενους και τη μικρομεσαία αγροτιά.
Η αύξηση της δύναμης του ΚΚΕ στις τοπικές εκλογές περικλείει σημαντική δυναμική, σηματοδοτεί μια νέα πορεία συσπείρωσης ευρύτερων λαϊκών δυνάμεων εναντίον της πολιτικής, που εδώ και πάνω από 20 χρόνια οδήγησε στην επιδείνωση της ζωής του λαού, συνέβαλε στην όξυνση της κρίσης και οδήγησε στη σύναψη του βάρβαρου Μνημονίου, που θα έχει διάρκεια και στη φάση της κρίσης και στη φάση της ανάκαμψης, όταν αυτή έλθει που έτσι και αλλιώς θα είναι αναιμική και θα τη διαδεχτεί νέο κύμα κρίσης. Δυναμώνει το ρεύμα αντιμονοπωλιακής αντιιμπεριαλιστικής συσπείρωσης, κερδίζει έδαφος η εναλλακτική πρόταση διεξόδου με στόχο τη λαϊκή εξουσία, οικονομία»
Την ορμητική ροή αυτού του ρεύματος προσπαθεί να ανακόψει η αστική τάξη - ήδη τα «ΝΕΑ» έδωσαν χτες ρεσιτάλ προβοκάτσιας - και σε βοήθειά της σπεύδουν όλοι αυτοί της «αριστεράς», που τρέμουν μην και έρθει ανάποδα ο ντουνιάς.
Ας κάνουμε τον τρόμο τους εφιάλτη νύχτα και μέρα.
Τη Δευτέρα διαδηλώνουμε με το ΚΚΕ!
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ:
Θανάσης ΛΕΚΑΤΗΣ
Θανάσης ΛΕΚΑΤΗΣ
ΣΤΟΧΟΠΡΟΣΗΛΩΜΕΝΗ ΑΓΩΝΙΑ ΣΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ
ΤΟ ΚΚΕ ΤΟΥΣ ΧΑΛΑΕΙ ΤΗ ΣΟΥΠΑ: «Μπορεί η "όλη αριστερά" σε αυτές τις εκλογές να αθροίζει περί το 20%, μόνο που αυτό δεν έχει αντίστοιχη βαρύτητα (...) διότι συγκεντρώνει μόνο ή κυρίως τη διαμαρτυρία που στις μέρες μας τείνει να γίνει απελπισία (...) Η σημερινή ηγεσία του ΚΚΕ το λέει με κυνικό τρόπο. Τα προβλήματα δεν λύνονται στον καπιταλισμό, ούτε εμείς είμαστε διατεθειμένοι να τον εξωραΐσουμε (...) Αν η ριζοσπαστική και ανανεωτική αριστερά δεν ανοιχτεί στην κοινωνία (...) το μόνο που θα απομείνει στην αριστερά του 20% είναι οι δοξολογίες των κόκκινων ψαλτών» (ο Δ. Χρήστου στην ΑΥΓΗ).
ΔΥΣΚΟΛΑ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ: «Μπορεί να αποφύγαμε τώρα τις αχρείαστες βουλευτικές εκλογές, αλλά είναι απίθανο η συνέχεια να αποδειχθεί ανθόσπαρτη για την κυβέρνηση (...) Οποιος το αμφισβητεί, ας παρακολουθήσει από τώρα και στο εξής πώς το ενθαρρυμένο από το αποτέλεσμα ΚΚΕ θα κλιμακώνει τις εκδηλώσεις του πεζοδρομίου με προμετωπίδα το ΠΑΜΕ, στο όνομα της "λαϊκής συσπείρωσης" (...) Θα μπορούσε ίσως να ελπίζει κανείς ότι θα φτάσει η στιγμή που τα δύο κόμματα εξουσίας θα καταλάβουν ότι πρέπει να στηρίξουν μια κυβέρνηση συνεργασίας (...) για να σώσουν και τους εαυτούς τους βλέποντας τους ψηφοφόρους τους να διαρρέουν στις εκλογές και το ΚΚΕ να ανεβαίνει (...) Αλλά και αυτό φαντάζει απόμακρο έως εξωπραγματικό (...) Αρα, "ο κίνδυνος" των πρόωρων εκλογών (...) δεν έχει αποτραπεί. Οι πρόωρες εκλογές αναβλήθηκαν, αλλά δεν ματαιώθηκαν. Οταν όμως διεξαχθούν οι συνθήκες θα είναι ίσως δυσμενέστερες και για την κυβέρνηση και για τη χώρα» (ο Α. Στάγκος στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ).
ΚΙ ΑΥΡΙΟ ΘΑ 'ΝΑΙ ΠΙΑ ΑΡΓΑ: «Υπάρχει περίπτωση τα νέα εισπρακτικά μέτρα να μην πλήττουν τους μισθούς και τα εισοδήματα, τους μισθωτούς και τους συνταξιούχους; Ούτε μια στο δισεκατομμύριο! (...) Τώρα αρχίζουν τα δύσκολα (...) Η κυβέρνηση υποχρεούται να κάνει μια νέα δραστική παρέμβαση στα εισοδήματα και να διαχειριστεί έναν χειμώνα ακόμη βαθύτερης ύφεσης (...) Και τώρα που αρχίζουν πραγματικά τα δύσκολα, το φως στην άκρη του τούνελ γίνεται κι αυτό δυσκολότερο. Κι έτσι αρχίζω και καταλαβαίνω για ποιον λόγο πολλά στελέχη του οικονομικού επιτελείου προτιμούσαν να γίνουν τώρα οι εκλογές. Ισως επειδή μαντεύουν τι θα σημαίνουν οι εκλογές αργότερα!» (ο Γ. Πρετεντέρης στα ΝΕΑ).
ΔΥΣΚΟΛΑ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ: «Μπορεί να αποφύγαμε τώρα τις αχρείαστες βουλευτικές εκλογές, αλλά είναι απίθανο η συνέχεια να αποδειχθεί ανθόσπαρτη για την κυβέρνηση (...) Οποιος το αμφισβητεί, ας παρακολουθήσει από τώρα και στο εξής πώς το ενθαρρυμένο από το αποτέλεσμα ΚΚΕ θα κλιμακώνει τις εκδηλώσεις του πεζοδρομίου με προμετωπίδα το ΠΑΜΕ, στο όνομα της "λαϊκής συσπείρωσης" (...) Θα μπορούσε ίσως να ελπίζει κανείς ότι θα φτάσει η στιγμή που τα δύο κόμματα εξουσίας θα καταλάβουν ότι πρέπει να στηρίξουν μια κυβέρνηση συνεργασίας (...) για να σώσουν και τους εαυτούς τους βλέποντας τους ψηφοφόρους τους να διαρρέουν στις εκλογές και το ΚΚΕ να ανεβαίνει (...) Αλλά και αυτό φαντάζει απόμακρο έως εξωπραγματικό (...) Αρα, "ο κίνδυνος" των πρόωρων εκλογών (...) δεν έχει αποτραπεί. Οι πρόωρες εκλογές αναβλήθηκαν, αλλά δεν ματαιώθηκαν. Οταν όμως διεξαχθούν οι συνθήκες θα είναι ίσως δυσμενέστερες και για την κυβέρνηση και για τη χώρα» (ο Α. Στάγκος στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ).
ΚΙ ΑΥΡΙΟ ΘΑ 'ΝΑΙ ΠΙΑ ΑΡΓΑ: «Υπάρχει περίπτωση τα νέα εισπρακτικά μέτρα να μην πλήττουν τους μισθούς και τα εισοδήματα, τους μισθωτούς και τους συνταξιούχους; Ούτε μια στο δισεκατομμύριο! (...) Τώρα αρχίζουν τα δύσκολα (...) Η κυβέρνηση υποχρεούται να κάνει μια νέα δραστική παρέμβαση στα εισοδήματα και να διαχειριστεί έναν χειμώνα ακόμη βαθύτερης ύφεσης (...) Και τώρα που αρχίζουν πραγματικά τα δύσκολα, το φως στην άκρη του τούνελ γίνεται κι αυτό δυσκολότερο. Κι έτσι αρχίζω και καταλαβαίνω για ποιον λόγο πολλά στελέχη του οικονομικού επιτελείου προτιμούσαν να γίνουν τώρα οι εκλογές. Ισως επειδή μαντεύουν τι θα σημαίνουν οι εκλογές αργότερα!» (ο Γ. Πρετεντέρης στα ΝΕΑ).
Τι είναι αυτό που τους απασχολεί;
«Οταν μιλούν για τα αποτελέσματα, ένα και μοναδικό ζήτημα τους απασχολεί. Η αντιμετώπιση των δυσκολιών του αστικού πολιτικού συστήματος να συνεχίζει την εφαρμογή της άγριας αντιλαϊκής πολιτικής (έρχονται και άλλα αντιλαϊκά μέτρα είπε ο Γιούνκερ), απορροφώντας τους κραδασμούς που έχει πριν γίνουν μεγάλα ρήγματα τέτοια που δύσκολα θα μπορούν να τα κλείνουν (...) Το μήνυμα προς την κυβέρνηση, αλλά και τη ΝΔ, είναι τι θα κάνουν, ώστε να περνούν τα αναγκαία για τη σωτηρία της καπιταλιστικής οικονομίας μέτρα χωρίς να ωθούνται λαϊκές δυνάμεις σε συμπόρευση με το ΚΚΕ, σε συμμετοχή και συμβολή στην ανάπτυξη της ταξικής πάλης. Τι θα κάνουν, ώστε ο αστικός πολιτικός κόσμος να μην κινδυνεύει από ακόμη μεγαλύτερη αποστροφή του λαού στην πολιτική του, πολύ περισσότερο να μη διοχετεύεται αυτή η αποστροφή σε επιλογή στο ΚΚΕΔεν αρκεί μια ψήφος
Το ποιοτικό βήμα της ψήφου στο ΚΚΕ, η δυναμική του, βρίσκεται στο στόχαστρο των αστών. Μόνο που αυτή η δυναμική ενυπάρχει και στην εργατική τάξη και στα φτωχά λαϊκά στρώματα ως αντικειμενική κατάσταση, λόγω κρίσης, λόγω μνημονίου, λόγω μείωσης μισθών, λόγω φοροληστείας κ.λπ. Απάντηση σ' αυτήν την πραγματικότητα έξω από τη γραμμή του ΚΚΕ δεν υπάρχει. Αλλωστε, δεν αρκεί μια ψήφος. Χρειάζεται οργάνωση στο μαζικό λαϊκό κίνημα και πρώτ' απ' όλα στα ταξικά συνδικάτα και στο ΠΑΜΕ, στην ΠΑΣΕΒΕ για τους μικροεπιχειρηματίες, στην ΠΑΣΥ για τους φτωχούς αγρότες, στο ΜΑΣ για φοιτητές - σπουδαστές, στην ΟΓΕ για τις γυναίκες των λαϊκών στρωμάτων.Χρειάζεται να βαθύνουμε το ρήγμα
Χρειάζεται ταξική δράση εναντίωσης στην πολιτική των μονοπωλίων, στην πολιτική των κομμάτων του ευρωμονόδρομου. Να βάλουμε φρένο στα χειρότερα, να αρχίσουμε την αντιστροφή της σημερινής πραγματικότητας, να ξηλώνουμε τον αντιδραστικό συσχετισμό δυνάμεων, να βαθαίνουμε το ρήγμα στο αστικό πολιτικό σύστημα. Εδώ και τώρα, λοιπόν, μαζική οργάνωση στο κίνημα και τους φορείς του, αποφασιστική συμπόρευση με το ΚΚΕ» (από άρθρο στον ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ). 
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου