ΤΑΞΙΚΑ ΕΝΕΡΓΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ: ΒΡΕ ΠΟΙΟΥΣ ΜΟΥ ΘΥΜΙΖΟΥΝ??????

Παρασκευή 5 Νοεμβρίου 2010

ΒΡΕ ΠΟΙΟΥΣ ΜΟΥ ΘΥΜΙΖΟΥΝ??????

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Ο ΟΡΚΟΣ ΠΟΥ ΜΑΣ ΕΝΩΝΕΙ

Εγώ,παιδί του λαού της Ελλάδας και μαχητής του ΔΣΕ,ορκίζομαι:
Να πολεμήσω με το όπλο στο χερι,να χύσω το αίμα μου και να δώσω την ίδια μου τη ζωή,για να διώξω από τα χώματα της πατρίδας μου και τον τελευταίο ξενο κατακτητή.
Για να εξαφανίσω κάθε ίχνος φασισμού.
Για να εξασφαλίσω και να υπερασπίσω την εθνική ανεξαρτησία και την εδαφική ακεραιότητα της πατρίδας μου.
Για να εξασφαλίσω και να υπερασπιστώ την Δημοκρατία,την τιμή,την εργασία,την περιουσία και πρόοδο του λαου μου.
Ορκίζομαι να είμαι καλός,γενναίος και πειθαρχικός στρατιώτης,να εκτελώ όλες τις διαταγές των ανωτέρων μου,να τηρώ όλες τις διατάξεις του κανονισμού και να κρατώ τα μυστικά του ΔΣΕ.
Ορκίζομαι να είμαι υπόδειγμα καλής συμπεριφοράς προς το Λαό,φορέας και εμψυχωτής στην λαϊκή ενότητα και συμφιλίωση,και να αποφεύγω κάθε πράξη που θα με εκθέτει και θα με ατιμάζει σαν άτομο και σα μαχητή.
Ιδανικό μου έχω την λεύθερη και ισχυρή Δημοκρατική Ελλάδα,την πρόοδο και ευημερία του λαού.Και στην υπηρεσία του ιδανικού μου θέτω το όπλο μου και τη ζωή μου.
Αν ποτε φανώ επίορκος και απο κακή πρόθεση παραβώ τον όρκο μου,ας πέσει πάνω μου αμείλικτο το τιμωρό χέρι της Πατρίδας και το μίσος και η καταφρόνια του λαού μου.

Η ΠΟΙΗΣΗ ΜΑΣ

Η Βάβω Η Τασιά

Σαν ήρταν άμετροι οχτροί
το πήραν τ' όμορφο καστρί.
Εσύραν σκλάβους, νιούς και νιές,
πήραν κι ασήμια θημωνιές.

Οχτρός το Γιάννο 'ποθυμά,
μα 'κειός στο σπίτι πολεμά,
γύρω-τριγύρω 'χουν ερτεί
μ' αυτός αλάργα τους κρατεί.

Κοντά του η βάβω η Τασιά,
βάνει καινούργια φορεσιά.
Η νιά γυναίκα του Μαρώ,
κάνει στο 'κόνισμα σταυρό.
Και τ' άστρι, η κόρη τ' η Αυγή,
σκυμμένη κάνει προσευκή.

Σα φόρεσε τη φορεσιά,
του είπ' η βάβω η Τασιά:

-'"Ακου παιδί μου 'συ Γιαννιά,
μη μας ντροπιάσεις τη γενιά.
Έχεις γυναίκα που 'ναι νιά
και κοπελλούδα παρανιά,
δώσε σε 'μας μια μαχαιριά
κι ύστερα βάλε μας φωτιά
και μεσ' τη πρώτη την αυγή,
πετάξου 'συ μεσ' τη σφαγή".

-"Μάννα μου, δόσμου την ευχή".
-"Μ' όλη μου, γιέ μου τη ψυχή,
αρκούδι να 'βγεις το ταχύ"!
Κατάστηθα τη μαχαιριά,
εδέχτηκ' ύστερ' η γριγιά.

Η νιά γυναίκα τ' η Μαρώ,
τον άσπρον έδωκε λαιμό,
κάτ' απ' τ' ολόξανθα μαλλιά,
κοντά στις δυό σειρές φλουριά.

Μέσα στο χέρ' η Αυγή κρατεί
την ολοδάκρυτη μορφή
και στη θερμή τη προσευκή
έφυγ' η άσπρη της ψυχή.

Εκεί που σφάχτηκ' η Τασιά,
γίνηκεν ύστερα εκκλησιά.
Εκεί που έπεσ' η Μαρώ,
σταίνουν οι νιοί κι οι νιές χορό.
Κι εκεί που πλάγιασ' η Αυγή,
πλήθος τα κρίνα έχουν 'βγει!

ΜΑΡΚΟΣ ΑΥΓΕΡΗΣ