Τετάρτη 16 Μάρτη 2011 |  | Σελ. /32 |
ΔΙΕΘΝΗ
Επικίνδυνοι πυρηνικοί αντιδραστήρες... που φέρνουν κέρδη
Το παράδειγμα του ιαπωνικού μονοπωλίου TEPCO δείχνει τι σημαίνει καπιταλιστικός δρόμος ανάπτυξης
ΤΟΚΙΟ.--
Δραματικές διαστάσεις προσλαμβάνουν ώρα με την ώρα οι εξελίξεις γύρω από το συγκρότημα πυρηνικών αντιδραστήρων στη Φουκουσίμα της Ιαπωνίας, όπου οι αρχές ελέγχου της Εταιρείας Ηλεκτρισμού του Τόκιο (TEPCO), της μεγαλύτερης ιδιωτικής εταιρείας ηλεκτρενέργειας στον κόσμο, φαίνονται αδύναμες να αντιμετωπίσουν την κρίση και προβαίνουν σε συγκεχυμένες ανακοινώσεις και καθυστερημένες ενημερώσεις των αρμόδιων κρατικών αρχών. Είναι χαρακτηριστικό ότι όταν χτες το πρωί σημειώθηκαν νέες εκρήξεις στους αντιδραστήρες 2 και 4, αυτές πρώτα μεταδόθηκαν από τις τηλεοπτικές κάμερες και μετά οι αξιωματούχοι της εταιρείας ενημέρωσαν την κυβέρνηση του Ιάπωνα πρωθυπουργού, Ναότο Καν.
Ακόμα και μεγάλα συγκροτήματα των αστικών ιαπωνικών ΜΜΕ αναφέρονται πλέον επικριτικά στο «χάος και την ασυνεννοησία» ανάμεσα στην κυβέρνηση, στην «Υπηρεσία Βιομηχανίας και Πυρηνικής Ασφάλειας» (NISA) και την εταιρεία ενέργειας TEPCO. Επισημαίνουν έτσι ότι «υπό τις παρούσες συνθήκες η συλλογή και η παροχή πληροφοριών όσον αφορά τις εξελίξεις στο πυρηνικό συγκρότημα της Φουκουσίμα δε θα πρέπει πλέον να αφήνονται στη διακριτική ευχέρεια μίας ιδιωτικής εταιρείας»...
Παρά τις κατά καιρούς αντιδράσεις μέρους του ιαπωνικού λαού, οι συμβιβασμένες (με τεράστια οικονομικά συμφέροντα) πολιτικές ηγεσίες των τελευταίων δεκαετιών στήριξαν το κεφάλαιο και μονοπωλιακούς ομίλους, όπως η TEPCO, που παραβιάζει τους κανονισμούς ασφάλειας, αποκρύπτει ή παραποιεί στοιχεία που αφορούν στη λειτουργία των πυρηνικών αντιδραστήρων και κρύβει από τον ιαπωνικό λαό δεκάδες ατυχήματα και συμβάντα σε αρκετούς από τους 55 αντιδραστήρες της χώρας.
Να σημειωθεί ότι αυτοί οι αντιδραστήρες, αμερικανικής τεχνολογίας, είναι οι περισσότεροι στο όριο λειτουργίας τους και με προδιαγραφές πριν από 30 και 40 χρόνια. Χαρακτηριστικά αναφέρουμε ότι στο πυρηνικό συγκρότημα Ντάι-ίτσι, οι έξι πυρηνικοί αντιδραστήρες (όλοι προϊόν σχεδιασμού και κατασκευής από την αμερικανική εταιρεία «General Electric») είναι άνω των 30, ορισμένοι άνω και των 40 χρόνων με τον παλιότερο να έχει φτιαχτεί το Μάρτη του 1971 και το «νεότερο» τον Οκτώβρη του 1979. Στο πυρηνικό συγκρότημα Ντάι-νι ΙΙ της Φουκουσίμα, υπάρχουν τέσσερις πυρηνικοί αντιδραστήρες εκ των οποίων ο παλιότερος φτιάχτηκε τον Απρίλη του 1982 και ο «νεότερος» τον Αύγουστο του 1987... Πάντα με την «υπογραφή» της «General Electric»...
Εάν θυμηθούμε τώρα το μακρύ, σκοτεινό ιστορικό της εταιρείας TEPCO σε αποκρύψεις, παραποιήσεις ατυχημάτων και συμβάντων σε δεκάδες πυρηνικούς αντιδραστήρες από τη δεκαετία του '70 ως σήμερα, τότε οι σημερινές δραματικές εξελίξεις στη Φουκουσίμα, που πυροδοτήθηκαν από έναν ισχυρότατο σεισμό και το τσουνάμι που επακολούθησε δεν είναι «απρόσμενες» αλλά μάλλον θέμα χρόνου. Εάν ενδεχομένως δεν ήταν ο ισχυρός σεισμός, θα μπορούσε να είναι ένας άλλος συνδυασμός παραγόντων και προβλημάτων στους πεπαλαιωμένους αντιδραστήρες, που μπροστά στην ανάγκη μεγιστοποίησης του κέρδους δουλεύουν εξαντλώντας κάθε όριο «ζωής», παρά τον αυξημένο κίνδυνο σημαντικού ατυχήματος...
Δραματικές διαστάσεις προσλαμβάνουν ώρα με την ώρα οι εξελίξεις γύρω από το συγκρότημα πυρηνικών αντιδραστήρων στη Φουκουσίμα της Ιαπωνίας, όπου οι αρχές ελέγχου της Εταιρείας Ηλεκτρισμού του Τόκιο (TEPCO), της μεγαλύτερης ιδιωτικής εταιρείας ηλεκτρενέργειας στον κόσμο, φαίνονται αδύναμες να αντιμετωπίσουν την κρίση και προβαίνουν σε συγκεχυμένες ανακοινώσεις και καθυστερημένες ενημερώσεις των αρμόδιων κρατικών αρχών. Είναι χαρακτηριστικό ότι όταν χτες το πρωί σημειώθηκαν νέες εκρήξεις στους αντιδραστήρες 2 και 4, αυτές πρώτα μεταδόθηκαν από τις τηλεοπτικές κάμερες και μετά οι αξιωματούχοι της εταιρείας ενημέρωσαν την κυβέρνηση του Ιάπωνα πρωθυπουργού, Ναότο Καν.
Ακόμα και μεγάλα συγκροτήματα των αστικών ιαπωνικών ΜΜΕ αναφέρονται πλέον επικριτικά στο «χάος και την ασυνεννοησία» ανάμεσα στην κυβέρνηση, στην «Υπηρεσία Βιομηχανίας και Πυρηνικής Ασφάλειας» (NISA) και την εταιρεία ενέργειας TEPCO. Επισημαίνουν έτσι ότι «υπό τις παρούσες συνθήκες η συλλογή και η παροχή πληροφοριών όσον αφορά τις εξελίξεις στο πυρηνικό συγκρότημα της Φουκουσίμα δε θα πρέπει πλέον να αφήνονται στη διακριτική ευχέρεια μίας ιδιωτικής εταιρείας»...
Παρά τις κατά καιρούς αντιδράσεις μέρους του ιαπωνικού λαού, οι συμβιβασμένες (με τεράστια οικονομικά συμφέροντα) πολιτικές ηγεσίες των τελευταίων δεκαετιών στήριξαν το κεφάλαιο και μονοπωλιακούς ομίλους, όπως η TEPCO, που παραβιάζει τους κανονισμούς ασφάλειας, αποκρύπτει ή παραποιεί στοιχεία που αφορούν στη λειτουργία των πυρηνικών αντιδραστήρων και κρύβει από τον ιαπωνικό λαό δεκάδες ατυχήματα και συμβάντα σε αρκετούς από τους 55 αντιδραστήρες της χώρας.
Να σημειωθεί ότι αυτοί οι αντιδραστήρες, αμερικανικής τεχνολογίας, είναι οι περισσότεροι στο όριο λειτουργίας τους και με προδιαγραφές πριν από 30 και 40 χρόνια. Χαρακτηριστικά αναφέρουμε ότι στο πυρηνικό συγκρότημα Ντάι-ίτσι, οι έξι πυρηνικοί αντιδραστήρες (όλοι προϊόν σχεδιασμού και κατασκευής από την αμερικανική εταιρεία «General Electric») είναι άνω των 30, ορισμένοι άνω και των 40 χρόνων με τον παλιότερο να έχει φτιαχτεί το Μάρτη του 1971 και το «νεότερο» τον Οκτώβρη του 1979. Στο πυρηνικό συγκρότημα Ντάι-νι ΙΙ της Φουκουσίμα, υπάρχουν τέσσερις πυρηνικοί αντιδραστήρες εκ των οποίων ο παλιότερος φτιάχτηκε τον Απρίλη του 1982 και ο «νεότερος» τον Αύγουστο του 1987... Πάντα με την «υπογραφή» της «General Electric»...
Εάν θυμηθούμε τώρα το μακρύ, σκοτεινό ιστορικό της εταιρείας TEPCO σε αποκρύψεις, παραποιήσεις ατυχημάτων και συμβάντων σε δεκάδες πυρηνικούς αντιδραστήρες από τη δεκαετία του '70 ως σήμερα, τότε οι σημερινές δραματικές εξελίξεις στη Φουκουσίμα, που πυροδοτήθηκαν από έναν ισχυρότατο σεισμό και το τσουνάμι που επακολούθησε δεν είναι «απρόσμενες» αλλά μάλλον θέμα χρόνου. Εάν ενδεχομένως δεν ήταν ο ισχυρός σεισμός, θα μπορούσε να είναι ένας άλλος συνδυασμός παραγόντων και προβλημάτων στους πεπαλαιωμένους αντιδραστήρες, που μπροστά στην ανάγκη μεγιστοποίησης του κέρδους δουλεύουν εξαντλώντας κάθε όριο «ζωής», παρά τον αυξημένο κίνδυνο σημαντικού ατυχήματος...
ΠΑΜΕ
Αλληλεγγύη στους εργαζόμενους της Ιαπωνίας
Μήνυμα αλληλεγγύης απέστειλε το Πανεργατικό Αγωνιστικό Μέτωπο στους εργαζόμενους της Ιαπωνίας μέσω της Εθνικής Συνομοσπονδίας Συνδικάτων Ιαπωνίας (ΖΕΝΡΟΡΕΝ), μιας από τις μεγαλύτερες συνδικαλιστικές οργανώσεις της χώρας. Σε αυτό σημειώνει:
«Εκ μέρους του ΠΑΜΕ, που εκπροσωπεί το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα της Ελλάδας, παρακαλούμε να μεταφέρετε αυτές τις δύσκολες στιγμές στους πληγέντες και στους εργαζόμενους της χώρας σας την αλληλεγγύη και την αμέριστη συμπαράστασή μας στον αγώνα που δίνουν οι συνδικαλιστικές οργανώσεις της χώρας σας για να παρθούν άμεσα όλα τα απαραίτητα μέτρα για τη διάσωση και ανακούφιση του πληθυσμού. Σας παρακαλούμε να μεταφέρετε τα συλλυπητήριά μας στις οικογένειες των θυμάτων».
«Εκ μέρους του ΠΑΜΕ, που εκπροσωπεί το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα της Ελλάδας, παρακαλούμε να μεταφέρετε αυτές τις δύσκολες στιγμές στους πληγέντες και στους εργαζόμενους της χώρας σας την αλληλεγγύη και την αμέριστη συμπαράστασή μας στον αγώνα που δίνουν οι συνδικαλιστικές οργανώσεις της χώρας σας για να παρθούν άμεσα όλα τα απαραίτητα μέτρα για τη διάσωση και ανακούφιση του πληθυσμού. Σας παρακαλούμε να μεταφέρετε τα συλλυπητήριά μας στις οικογένειες των θυμάτων».
Καλησπέρα σου φίλε μου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα ξέρουμε ότι το καπιταλιστικό σύστημα αναπτύσσεται άναρχα έτσι και αλλιώς, αυτό είναι σύμφυτο του συστήματος και μιας και βασίζεται στην συσσώρευση του κεφαλαίου,μέσα στο σύστημα αυτό το κάθε τι γίνεται αντικείμενο αγοραπωλησίας.
Η γη, το νερό και ο ήλιος, η παιδεία,η υγεία,ο πολιτισμός,η αγάπη,η χαρά, αλλά κυρίως η ανθρώπινη αξιοπρέπεια και η ίδια η ζωή μας.
Η ζωή των εργαζομένων.
Δεν μας ξαφνιάζει τίποτα από αυτούς, την δουλειά τους κάνουν τα συμφέροντά τους εξυπηρετούν και μάλιστα, με συνέπεια και αποτελεσματικότητα.
Εκείνο όμως που μπορεί και πρέπει να μας ξαφνιάζει και να μας προβληματίζει,είναι η δική μας ανοχή, η απραξία του εργαζόμενου λαού.Και βέβαια αυτό έχει την εξήγησή του στους μηχανισμούς που έχει στην διάθεσή της η εκάστοτε εξουσία,αλλά για πόσο ακόμη;
Μήπως να δούμε λιγάκι και τις "δικές μας"ευθύνες;
Ανάγκη για καθημερινούς αγώνες με τρόπο ουσιαστικό, με μεθόδους τέτοιες που να πείθουν και να εμπνέουν.
Αγώνες για να μετουσιωθεί το ταξικό ένστικτο των εργαζόμενων,σε ταξική συνείδηση.
Οι αντικειμενικές συνθήκες είναι κάτι παραπάνω από ώριμες,ο καπιταλισμός έχει εξαντλήσει τα όριά του.
Είναι στην ευθύνη μας λοιπόν,να ανταποκριθούμε στον ιστορικό μας ρόλο.