ΕΝΑ ΜΙΚΡΟ ΠΟΛΙΤΙΣΜΙΚΟ ΓΡΑΦΗΜΑ ΤΗΣ ΣΥΓΡΟΝΗΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ

Παράλυτη χώρα

Στη χώρα του Ζαν - Κλοντ Γιουνκέρ οι άνθρωποι με αναπηρίες βγαίνουν βόλτες στο χλομό Λουξεμβούργο με ατομικούς οδηγούς-νοσηλευτές στα υπερσύγχρονα αμαξίδια.
Οι πρόνοιες του κοινωνικού κράτους εξασφαλίζουν μέχρι και την περιποίηση......
κατοικιδίων, που επίσης συνοδεύουν τους ασθενείς, για να μη μένει μετέωρη η ανάγκη τους για ένα χάδι!
Στη χώρα των Ελλήνων πρωθυπουργών -με τα λόγια ενός περί διεφθαρμένου κράτους, είτε δημοσίως είτε κατ' ιδίαν ουδεμία σημασία έχει- οι αντιστοίχως χρονίως πάσχοντες τρώνε μουχλιασμένα γιαούρτια και οι διαβητικοί ρισκάρουν ακρωτηριασμούς για δύο παπούτσια. Αντιστοίχως οι μεταποιητές γάλακτος και οι μεταπράτες ιατρικών ειδών στη χώρα της διαφθοράς φουσκώνουν τραπεζικούς λογαριασμούς ίσως και στις τράπεζες αυτού του κρατιδίου-οχυρού πλούτου της ευρωζώνης.
Εκεί κάπου μεταξύ Βελγίου, Γερμανίας και Γαλλίας μπορεί οι άνθρωποι να βουτούν μες στην ομίχλη από τις ψηλές γέφυρες για χίλιους δυο λόγους, αλλά σπανίως από την ανέχεια, όπως είναι πιθανό να αρχίσει να συμβαίνει στη χώρα της «διαφθοράς» και του χρέους, που είναι τόσο στενά συνδεδεμένα όσο το κάστανο με το καβούκι του.
Εδώ στα νότια Βαλκάνια, όπου τα δεινά της κρίσης είναι ακόμη πίσω, όλο το μιντιακό, κομματοκρατικό, κοινωνικό σύστημα τόσο υποκριτικά ξαφνιάστηκε για μια τόσο κοινότοπη διαπίστωση. Επειδή τάχα την είπε στο αυτί του Γιουνκέρ, άραγε ποιος πρωθυπουργός και πότε ήταν το ζήτημα, μέχρι που έπεσαν τα παντελόνια ορισμένων προπετών.

Οπως στις επερχόμενες καταιγίδες μυρίζουν παράξενα τα ιόντα στον αέρα, αχνοφαίνονται λάμψεις και ακούγονται μακρινοί κρότοι, έτσι και η κρίση έχει τη διαφορά φάσης κεραυνού-βροντής. Το κακό είναι εδώ και δεν το βλέπεις. Γι' αυτό ίσως και αυτό το γενικό μούδιασμα σε μια κοινωνία που απλώς μοιάζει στωική, αλλά μάλλον δεν είναι, σε μια αγορά που έχεις την εντύπωση ότι κινείται μόνο από τον τζόγο και τις επικοινωνίες. Στοίχημα, κινητά, Διαδίκτυο, Κίνο... Πεκίνο, ΟΑΕΔ, ατομικές αναδιαρθρώσεις χρεών, ανοιγμάτων και ονείρων. Βγαίνουν οι κοτσαδόροι από τα τζιπ και το φαιδρό μοντέλο (4Χ4, βάρκα, βίλα, πισίνα, καζίνο) του δανεικού πλούτου, χωρίς καν τον στοιχειώδη αστικό πολιτισμό, αποσύρεται.

Το δράμα είναι πως η σύγχρονη κοινωνία σε μεγάλο μέρος έχει αποξενωθεί από έννοιες, όπως αλληλεγγύη, συλλογικότητα, φυσικό περιβάλλον και έχει χάσει κάθε δυνατότητα οικο-επιβίωσης. Ετσι οι οδύνες θα είναι εντονότερες. Ισως η μόνη της δυνατότητα είναι να αναπτύξει νέες θεσμικού χαρακτήρα συλλογικότητες, πέρα από την κομματοκρατία, που έχει διαλύσει και τις ανεξάρτητες πρωτοβουλίες στο αυτοδιοικητικό επίπεδο. Ετσι έχει μεταφέρει κατ' αναλογία τη διαφθορά στο περιφερειακό σύστημα αυτοδιοικήσεων, ακόμη και σε πολλές δήθεν μη κυβερνητικές οργανώσεις.

Στη χώρα της Ακαδημίας Πλάτωνος, εκεί που μερικές στοιβάδες γης πιο κάτω βρέθηκε ο σκελετός της 11χρονης Μύρτιδος, θύματος του λοιμού του 430 π.Χ., ίσως είχε ενσκήψει νέος λοιμός σήμερα, χωρίς την ιατρική πρόοδο. Η χώρα του κ. Γιουνκέρ και των υπολοίπων βρήκε τη χώρα της διαφθοράς και της χρεοκοπίας να χρησιμοποιήσει ως φράγμα για να μη διαχυθούν στις μουντές κοιλάδες της Κεντρικής Ευρώπης οι πληθυσμοί της Ασίας. Χωρίς στρατηλάτες και δόρατα θα κινούνται προς την Ευρώπη, όπως εκατοντάδες και χιλιάδες χρόνια πριν, ως τεράστιο ανθρωπομέγεθος οικονομικού πολέμου και οικολογικής κρίσης. Πώς μπορεί αυτή η παράλυτη χώρα να ασκήσει εξωτερική πολιτική ή να κάνει διαχείριση; Ερχονται δημοτικές εκλογές στην πρωτεύουσα του «διεφθαρμένου κράτους» και δεξιοί ή σοσιαλιστές αστοί, προύχοντες και υπουργοί προχωρούν με «αποφασιστικά βήματα», σύμφωνα με τα φρικτά κλισέ του κυβερνητικού προσωπικού.

enet