ΤΟ ΑΣΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΚΑΙ Η ΠΑΛΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΟΥ

Ο καθένας στο πόστο του για την τάξη που υπηρετεί

Ξεκινώντας η νέα σχολική χρονιά έχει διαμορφωθεί μια συγκεκριμένη κατάσταση. Μειώσεις μισθών, νέοι δυσβάσταχτοι φόροι για την εργατική οικογένεια, νέες απολύσεις. Την ίδια στιγμή τα παιδιά των εργατών πάνε σε σχολεία χωρίς βιβλία, χωρίς καθηγητές, σε αίθουσες που στοιβάζονται 30 παιδιά, ενώ ζητάνε από τους γονείς που ήδη είναι πετσοκομμένο το εισόδημά τους να πληρώσουν για τη θέρμανση, για φωτοτυπίες, στο κοντινό μέλλον και για τους μισθούς των εκπαιδευτικών.

Νόμος δεν είναι η αμορφωσιά και η εξαθλίωση του λαού!

Αυτήν την κατάσταση τη διαμορφώσανε από κοινού όσοι προσκυνάνε την πολιτική του κεφαλαίου. Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, η ΝΔ, η Ευρωπαϊκή Ενωση. Αρα υπάρχουν υπεύθυνοι για αυτήν την πολιτική και δεν είναι το κακό το ριζικό μας. Οι μαθητές, με μπροστάρηδες τα μέλη της ΚΝΕ, συσπειρωμένοι γύρω από τα Συντονιστικά Αγώνα Σχολείων (ΣΑΣ) ανά περιοχή και νομό της Ελλάδας έχουν κάνει ήδη τα πρώτα αγωνιστικά βήματα με Γενικές Συνελεύσεις μέσα στα σχολεία που αποφασίζουν για κινητοποιήσεις, συλλαλητήρια, καταλήψεις. Που αποφασίζουν εν τέλει ότι για τα παιδιά της εργατικής τάξης και της φτωχολογιάς δεν είναι νόμος το σχολείο του DVD και της φωτοτυπίας, δεν είναι νόμος τα 30άρια τμήματα, δεν είναι νόμος να φεσώνονται στον αιώνα τον άπαντα τα λαϊκά νοικοκυριά για να θησαυρίζουν οι εφοπλιστές, οι βιομήχανοι, οι τραπεζίτες.
Βέβαια στην κοινωνία δεν είναι όλοι ίδιοι. Ο,τι ισχύει για το παιδί του εργάτη, για το παιδί του άνεργου, του απλήρωτου εργαζόμενου δεν ισχύει για το παιδί του μεγαλοεπιχειρηματία. Συνολικά στην κοινωνία δεν υπάρχουν τα ίδια προβλήματα για όλους γιατί πολύ απλά η κοινωνία είναι καπιταλιστική, έχει τάξεις. Το γεγονός ότι οι μαθητές δεν αγωνίζονται γιατί είναι «έθιμο», όπως διάφοροι εξυπνακίζοντες λένε, αλλά γιατί η κυρίαρχη πολιτική κάνει μαύρη τη ζωή τη δικιά τους και των οικογενειών τους, αντικειμενικά εξοργίζει αρκετούς, από τα αστικά κόμματα μέχρι και διάφορους «δημοσιογράφους» - εργολάβους προπαγάνδισης πότε της ανάγκης να κοπούν οι μισθοί, πότε των απολύσεων, και στη συγκεκριμένη περίπτωση του «νέου σχολείου», που είναι πανάκριβο για τα εργατόπαιδα, ταυτόχρονα όμως ακόμα πιο χρήσιμο για τους καπιταλιστές.

Ξερνάνε χολή και στέλνουν εισαγγελείς σε 15χρονα παιδιά γιατί παλεύουν!

Το γεγονός ότι σύσσωμος ο αστικός Τύπος όλο το προηγούμενο διάστημα έστρωνε το έδαφος για την κατάπτυστη εισαγγελική παρέμβαση που ήρθε προχτές το βράδυ δεν είναι δύσκολο να αποδειχτεί. Γαντζώνονται από υπαρκτά απαράδεκτα γεγονότα για να σπιλώσουν όχι την «κατάληψη», αλλά να λοιδορήσουν το δίκαιο αγώνα των μαθητών, να πείσουν ότι σήμερα χρειάζεται να μπάσουν μαθητές και εργαζόμενοι τα κεφάλια μέσα. Και βέβαια όπου δεν πίπτει λόγος, πίπτει ράβδος (στη συγκεκριμένη περίπτωση εισαγγελικές παρεμβάσεις). Οι αστικές εφημερίδες γεμίζουν από φωτογραφίες με λουκέτα, με σπασμένα γραφεία και καταστροφές. «Πνιγμένες» στην αντικειμενικότητα, φαίνεται δεν είδαν πουθενά να γίνονται Γενικές Συνελεύσεις, δεν είδαν πουθενά τις μαζικές μαθητικές κινητοποιήσεις των ΣΑΣ, δεν βρήκαν ούτε ένα εκατοστό στην «πλουραλιστική» ύλη τους για να μεταφέρουν τη γνώμη των αγωνιζόμενων μαθητών για μεμονωμένα γεγονότα καταστροφών, τα οποία έχουμε καταγγείλει και δεν έχουν καμία σχέση με τους αγώνες των μαθητών.
Μέρα με τη νύχτα, βέβαια, ο χτεσινός «Ριζοσπάστης», το όργανο της ΚΕ του ΚΚΕ, με πρώτο θέμα στο εξώφυλλο του: «ΞΕΣΗΚΩΘΕΙΤΕ! Απειλούν τους μαθητές γιατί αγωνίζονται» αντανακλά ακριβώς την πραγματικότητα: παντού συγκρούονται δύο κόσμοι. Ο κόσμος της χλιδής και του παρασιτισμού, με τον κόσμο του μεροκάματου και της τιμής. Οι μαθητές και οι οικογένειές τους γνωρίζουν ποιοι είναι φίλοι και ποιοι είναι εχθροί. Εχουν σύμμαχο, συναγωνιστή, συμπαραστάτη. Το ΚΚΕ, την ΚΝΕ.
Την ίδια στιγμή τα αστικά ΜΜΕ αναπαράγουν τα γνωστά περί υποκινούμενων καταλήψεων. Τους αγώνες υποκινούν τα τεράστια προβλήματα που ζει η λαϊκή οικογένεια και για τα οποία ευθύνονται οι κυβερνήσεις και τα κόμματα των μεγαλοεπιχειρηματιών. Τους υποκινούν η αθλιότητα στα σχολειά και οι ταξικές διακρίσεις που αντιμετωπίζουν οι μαθητές. Αυτά τα ζουν και οι Κνίτες μαθητές που μαζί με τους συμμαθητές τους δεν τα δέχονται, δεν πειθαρχούν, τα αντιπαλεύουν οργανωμένα περιφρουρώντας τον αγώνα τους. Ποιον περιμένανε δηλαδή να μπει μπροστά; Τη νεολαία του ΠΑΣΟΚ ή της ΝΔ; Αυτό να ξέρουν ότι δεν είναι επίθεση. Είναι τιμή για τους νέους κομμουνιστές να είναι φάροι για την οργάνωση της πάλης, να τους βάζουν στο στόχαστρο οι δημοσιογράφοι - χωροφύλακες.

Το σχολείο δεν είναι ουδέτερο, είναι ταξικό

Υπάρχουν και κάποιοι άλλοι, τάχα φίλοι των μαθητών και των γονιών που αγκομαχούν με αυτήν την κατάσταση, που λένε: «Καλά κάνετε και αγωνίζεστε, αλλά με τα κόμματα μην μπλέκετε»... Μπερδεύεται η γλώσσα τους, γιατί άλλο πράγμα θέλουν να πουν! Θέλουν ουσιαστικά να πουν στους μαθητές και στους γονείς: «Σιχτιρίστε, αγανακτήστε, βρίστε, αλλά μην και κουνηθείτε από το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ, μην και ακούσετε το ΚΚΕ!». Αλήθεια, όλοι αυτοί οι εξυπνάκηδες που λένε έξω τα κόμματα από τα σχολεία γιατί δεν απαντάνε στα εξής: Στο σχολείο χωρίς βιβλία ποια κόμματα είναι μέσα και ποια έξω, ποια πολιτική είναι μέσα; Στο σχολείο που οι γονείς βγάζουν από τη μύγα ξίγγι για να πληρώσουν για τη λειτουργία του και για τη μόρφωση των παιδιών τους, είναι μέσα η κυβερνητική πολιτική και τα κόμματα που τη στηρίζουν. Στο τμήμα που έχει 30 μαθητές και ο καθηγητής έχει χειριστήριο για το DVD είναι μέσα ή έξω τα κόμματα; Οταν λένε έξω τα κόμματα, εννοούν τον οργανωμένο αγώνα και το κάλεσμα του ΚΚΕ για την παρεμπόδιση και την ανατροπή της αντιλαϊκής πολιτικής. Στο σχολείο, που η κυρίαρχη πολιτική σπρώχνει τους μαθητές στους ψεύτικους παραδείσους των ναρκωτικών, είναι μέσα ή έξω τα κόμματα; Και εν τέλει, το σχολείο που είναι κομμάτι του αστικού κράτους μπορεί να είναι «ουδέτερο»;
Το «ουδέτερο» σχολείο είναι το σχολείο που μορφώνονται οι λίγοι που αντέχουν οικονομικά, που μαθαίνουν από πρώτο χέρι την Ιστορία όπως τη γράφουν οι σύγχρονοι Γκέμπελς, που μαθαίνουν management και marketing αντί να μαθαίνουν Φυσική, που μαθαίνουν τελικά ότι ύψιστος νόμος είναι να παράγουν οι εργάτες και να κερδίζουν από τη δουλειά τους μια χούφτα παράσιτα. Αυτό το σχολείο δεν είναι «ουδέτερο». Το βαφτίζουν έτσι όσοι θέλουν να κρύψουν ότι το σχολείο είναι ταξικό και όργανο ιδεολογικής χειραγώγησης του αστικού κράτους. Το βαφτίζουν έτσι όσοι τελικά μπορεί να μην είναι ταγμένοι με ένα κόμμα του κεφαλαίου, αλλά είναι ταγμένοι με την τάξη των καπιταλιστών.
Το ΚΚΕ δε θα το ξηλώσουν από τα σχολεία ούτε με εισαγγελείς, ούτε με κανέναν άλλο τρόπο, γιατί πολύ απλά οι θέσεις του και η δράση του υπηρετούν, είναι ένα πράγμα με τις λαϊκές ανάγκες. Είναι ριζωμένο βαθιά στο λαό. Στις λαϊκές γειτονιές, στα εργοστάσια, στα γραφεία, στα γιαπιά, στα λιμάνια, στις σχολές και στα σχολειά. Εχουμε πάρει μαθήματα πώς χειριζόμαστε την αστική δικαιοσύνη. Οπως οι ναυτεργάτες έχουν σμπαραλιάσει την πολιτική επιστράτευση, όπως οι χιλιάδες εργαζόμενοι καίνε τα χαρατσόχαρτα και οργανώνουν μέσα από το ΠΑΜΕ την οργανωμένη ανυπακοή έτσι και στα σχολειά θα πέσουν στο κενό η τρομοκρατία και η κρατική καταστολή.

Νίκος ΡΕΜΠΑΠΗΣ
μέλος του Συμβουλίου Περιοχής Αττικής της ΚΝΕ