ΤΑΞΙΚΑ ΕΝΕΡΓΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ

ΤΑΞΙΚΑ ΕΝΕΡΓΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ ΜΕ ΟΡΑΜΑ ΤΗΝ ΛΑΪΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ
"AMAT VICTORIA CURAM"="H ΝΙΚΗ ΑΠΑΙΤΕΙ ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ"
για επικοινωνία και για τις αναρτήσεις,
τις σκέψεις και τις γνώμες σας,στο: predatorus_preda@easy.com

Κυριακή 25 Σεπτεμβρίου 2011

ΟΙ ΘΕΣΕΙΣ ΜΑΣ ΓΙΑ ΤΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΣΤΗΝ ΥΠΗΡΕΣΙΑ ΤΟΥ ΛΑΟΥ

Για το πανεπιστήμιο στην υπηρεσία του λαού και της εξουσίας του


Αυτή την περίοδο αναπτύσσεται έντονη πολιτική - ιδεολογική διαπάλη σε φοιτητές και τα μέλη ΔΕΠ στο έδαφος σημαντικών αγώνων που είναι σε εξέλιξη στα ΑΕΙ και ΤΕΙ. Κινητοποιήσεις απέναντι σε ένα νόμο που πέρασε με μια διαφημισμένη ευρύτατη πλειοψηφία στη Βουλή από το σύνολο των αστικών πολιτικών δυνάμεων (ΠΑΣΟΚ - ΝΔ - συμπληρώματα, Καρατζαφέρης, Μπακογιάννη). Ενας νόμος που προπαγανδίστηκε για μεγάλο διάστημα από τα συγκροτήματα (Αλαφούζου, Λαμπράκη, Μπόμπολα) παίρνοντας εργολαβικά τη στήριξή του και σε ένα βαθμό καθοδηγώντας τη συναίνεση για την ψήφισή του, προβάλλοντας την πιο επιθετική γραμμή της ολιγαρχίας όσον αφορά τις αντιδραστικές τομές που προωθούνται με το νέο νόμο - πλαίσιο. Στο κέντρο της διαπάλης από τη σκοπιά μας βρέθηκε και θα βρεθεί ακόμα πιο αποτελεσματικά η πρότασή μας, που συμπυκνώνεται εύστοχα στα συνθήματα των πανό του ΜΑΣ «Για το πανεπιστήμιο του λαού και της εξουσίας του».
Η συζήτηση - εκλαΐκευση - προβολή της πρότασής μας έχει άμεση σχέση με την ένταση των αγωνιστικών διεργασιών, αποτελεί συμβολή στην κατεύθυνση που πρέπει να αποκτήσει ο ριζοσπαστισμός που μεγαλώνει και ανάμεσα στους φοιτητές, στο έδαφος της καπιταλιστικής κρίσης και των συνεπειών που πληρώνει η λαϊκή οικογένεια και τα παιδιά της. Είναι βασικός παράγοντας για τον προσανατολισμό και τη στόχευση των αγώνων που έχουμε, ιδιαίτερα σήμερα, που οι αλλαγές που προωθούνται διαφημίζονται για την άμεση σχέση τους με τις αντίστοιχες αλλαγές στην οικονομία. Είναι κρίσιμη η απάντηση που δίνεται από την κάθε πολιτική δύναμη στο: για ποιο πανεπιστήμιο παλεύουμε, σε ποια οικονομία, ποιας εξουσίας.

>Ορισμένες επισημάνσεις για τους αγώνες αυτής της περιόδου στα ΑΕΙ-ΤΕΙ.
Οι κινητοποιήσεις που γίνονται υπηρετούν σε σημαντικό βαθμό ένα στόχο: απέναντι σε ένα ισχυρό μπλοκ, στις φωνές που λένε ότι «οι νόμοι ψηφίζονται για να εφαρμόζονται και ότι αυτά που λέτε εσείς κινούνται εκτός Συντάγματος και εκτός πολιτικής νομιμότητας», είναι σημαντικό το ότι υπήρξε οργανωμένη απάντηση απ' την πλευρά φοιτητικού κινήματος. Με τις καταλήψεις, τις πορείες, τους δεκάδες συμβολικούς αποκλεισμούς, με τις διεργασίες που έγιναν αυτή την περίοδο και φιλοδοξούμε να συνεχιστούν, ανεξάρτητα με το αν θα γίνει - γιατί πρέπει να γίνει - εξεταστική και εγγραφή των πρωτοετών φοιτητών. Μπροστά μας έχουμε - μετά από αυτή την απάντηση στη λογική «νόμος είναι και τελείωσε, τα κεφάλια μέσα» - τη σημαντική προσπάθεια να εμποδιστεί η εφαρμογή του νόμου. Να συγκεντρωθούν σε αυτόν τον αγώνα, δυνάμεις και μέσα στο πανεπιστήμιο και πολύ περισσότερο έξω, κάνοντας σημαντικά βήματα στην υλοποίηση του συνθήματος: «Εργάτη, κάνε υπόθεση δική σου το μέλλον και τη μόρφωση που θα έχει το παιδί σου». Ενα σύνθημα που πρέπει να εκφραστεί, το επόμενο διάστημα, σε αυτή τη σημαντική προσπάθεια να εμποδιστεί η υλοποίηση του νόμου, να δημιουργηθούν σοβαρά αναχώματα στο πέρασμα, σημείο το σημείο, αυτής της πολιτικής.
Απαντάμε στη στρατηγική του κεφαλαίου με τη στρατηγική της εργατικής τάξης
Το άμεσο πολιτικό σύνθημα της παρεμπόδισης των νόμων - μέτρων που ψήφισε ή θα ψηφίσει η κυβέρνηση δεν προϋποθέτει μόνο μαζικά - οργανωτικά - πρακτικά μέτρα κινητοποίησης δυνάμεων. Συνολικά και ειδικά η παρεμπόδιση έχει και πολιτικό - ιδεολογικό περιεχόμενο. Ειδικά ανάμεσα στους φοιτητές δεν μπορεί να υποτιμηθεί στο παραμικρό η σοβαρή επίδραση που υπάρχει σήμερα στη σκέψη, στις λειτουργίες, στις προτεραιότητες και στα σχέδια που κάνει για τη ζωή του ο φοιτητής και ο σπουδαστής, από τις αλλαγές που έχουν προηγηθεί. Εχουμε και συντηρητικές λογικές μέσα στα πανεπιστήμια, έχουμε σοβαρή επίδραση όλων αυτών των συνθημάτων που βάζει με κάθε τρόπο η άρχουσα τάξη, δηλαδή την επιχειρηματικότητα, την ανταγωνιστικότητα, την αναγκαία σύνδεση των σπουδών με την επιχείρηση, την αξιολόγηση από τα μονοπώλια, την ανάγκη μέσα από μια συνεχή διαδικασία να πιστοποιούνται οι γνώσεις...
Αυτά τα συνθήματα έχουν εντονότατο ιδεολογικό, πολιτικό περιεχόμενο και ενισχύουν μια λογική συστράτευσης με τη στρατηγική που βάζει το κεφάλαιο στα πανεπιστήμια. Αυτά τα συνθήματα πρέπει να αντιμετωπιστούν, να απαντηθούν. Και δεν μπορούν να απαντηθούν μόνο στο επίπεδο των συνθημάτων, αλλά ξεδιπλώνοντας μια εντονότατη πολιτικοϊδεολογική δουλειά, που απαντάει στη σχέση που έχει το πανεπιστήμιο με την οικονομία, αναδείχνοντας τη δική μας πρόταση διεξόδου, αναδείχνοντας το ρόλο που πρέπει να έχει το πανεπιστήμιο σε μια κοινωνία που δουλεύει με σκοπό όχι το κέρδος του κεφαλαίου και την αναπαραγωγή του, αλλά τη συνεχώς διευρυνόμενη κάλυψη των λαϊκών, ανθρώπινων αναγκών.
Να μην υποτιμήσουμε καθόλου ότι υπάρχει επίδραση στη συνείδηση του φοιτητή από όλα αυτά τα μέτρα που προηγήθηκαν όλο το προηγούμενο διάστημα. Οι τρεις κύκλοι απλά θεσμοθετήθηκαν τώρα. Είναι γνωστό ότι προωθείται μια συνεχής σταθερή υποβάθμιση των προπτυχιακών σπουδών. Είναι γεγονός ότι έχει διαμορφωθεί μια ολόκληρη βαθμίδα, η οποία φτάνει τους 75.000 φοιτητές μεταπτυχιακούς και υποψήφιους διδάκτορες. Η αξιολόγηση βρίσκεται μέσα στα πανεπιστήμια, μαζί με τις επιχειρήσεις. Η έρευνα σε σημαντικούς τομείς και ποσοστά κινείται με βάση συμβόλαια και λογαριασμούς με τις επιχειρήσεις. Αυτές οι εξελίξεις έχουν επίδραση και στη συνείδηση η οποία δεν αντιμετωπίζεται ούτε με βερμπαλισμούς, ούτε με γενικά αναθέματα. Αντιμετωπίζεται με μια σκληρή πολιτικο-ιδεολογική διαπάλη, απαντώντας στη στρατηγική του κεφαλαίου με τη στρατηγική της εργατικής τάξης.
Προωθούν αντιδραστικές συσπειρώσεις
Στο φοιτητικό κίνημα όπως και γενικότερα στο κίνημα δεν παρεμβαίνουμε μόνοι μας. Οι άλλες δυνάμεις παρεμβαίνουν με τον ξεχωριστό, τον ειδικό ρόλο που έχει κάθε μια. Σε καμιά περίπτωση δεν πρέπει να θεωρήσουμε δευτερεύον - γιατί θα το βρούμε μπροστά μας - το μπλοκ που πάει να δημιουργηθεί, με σοβαρή προσπάθεια των αστικών επιτελείων, το λεγόμενο κίνημα της αντικατάληψης. Δεν είναι απλά μια συσπείρωση απέναντι σε μια μορφή. Εχει σοβαρά αντιδραστικά σπέρματα μέσα της. Δεν αναφερόμαστε στα παιδιά τα οποία πιέζονται, τα οποία θέλουν να γίνει η εξεταστική ή είναι στο πτυχίο ή είναι νέοι φοιτητές που θέλουν να μπουν στη σχολή. Δε μιλάμε για μια τέτοια διάθεση, που υπάρχει και που εύκολα γκρουπάρεται σε αυτή τη σχεδιασμένη προσπάθεια που κάνουν τα επιτελεία της άρχουσας τάξης, ξοδεύοντας σελίδες καθημερινά στις εφημερίδες, στα ραδιόφωνα αλλά και στο διαδίκτυο, για να γκρουπαριστεί στη λογική «μακριά από τις παρατάξεις», «μακριά από τις δυναμικές μειοψηφίες», «ο λόγος στο φοιτητή που ενδιαφέρεται για τις σπουδές του, να τελειώσει και να δει το μέλλον του». Αυτή η προσπάθεια δε γίνεται γι' αυτή τη φάση μόνο των κινητοποιήσεων. Θέλουν πλέον - και φαίνεται καθαρά από αυτές τις κινήσεις - να διαμορφωθεί ένα αντιδραστικό μπλοκ, το οποίο «ακομμάτιστα - ανεξάρτητα» θα υπερασπίζεται τις αντιδραστικές αλλαγές και θα είναι ο κήρυκας της αμεσότερης και πιο αποτελεσματικής σύνδεσης του αστικού πανεπιστημίου με την καπιταλιστική οικονομία.
Αξιοποιούν εκφυλιστικά φαινόμενα, πελατειακές σχέσεις διαπλοκής που οι ίδιοι με τις παρατάξεις τους ενθαρρύνουν ή δημιούργησαν, για να ξεμπερδεύουν με την οργανωμένη συλλογική έκφραση, με την πολιτική και ιδεολογική διαπάλη και τον κύριο φορέα της στο αστικό πανεπιστήμιο, το ΚΚΕ.
Από την άλλη, χρειάζεται να προσεχθεί ο ρόλος του οπορτουνισμού, ο ρόλος όλου αυτού του συνονθυλεύματος που ενοποιείται στις διάφορες φάσεις. Σήμερα αυτό το συνονθύλευμα συναντιέται με το «αδέσμευτο», το «ακηδημόνευτο», το «μακριά από τα κόμματα». Είναι χαρακτηριστική αυτή η συναίνεση, αυτή η σύγκλιση στη λογική «έξω τα κόμματα», δηλαδή έξω το ΚΚΕ από τις καταλήψεις. Είναι πολύ εύκολο να φανεί πως η λογική του διαδικτύου, η λογική των «νέων κινημάτων», η λογική των «αμεσοδημοκρατικών», μπορούν ανά πάσα στιγμή να αξιοποιηθούν, να οικειοποιηθούν, να χειραγωγηθούν από το αστικό κράτος και δεν είναι τυχαία η προσπάθεια που γίνεται, ακριβώς μέσα από το διαδίκτυο να χτυπηθεί το φοιτητικό κίνημα, όχι στη μορφή του, αλλά στο περιεχόμενό του, στον προσανατολισμό του.
Οι οπορτουνιστές κρύβουν τη σχέση οικονομίας - εκπαίδευσης, τον ταξικό πυρήνα της και προσπαθούν στο όνομα ότι αυτή δεν υπάρχει να καταγγείλουν το ΚΚΕ για σεχταρισμό, επειδή δήθεν αρνούμαστε τη δυνατότητα το κίνημα να αποσπάσει νίκες. Ισα - ίσα, δεν την αρνούμαστε, όμως εμείς δεν αρνούμαστε και κάτι άλλο: τη δυνατότητα που έχει η εργατική τάξη και το κίνημά της, η κοινωνική συμμαχία, να ανατρέψει αυτό το σύστημα, να δημιουργήσει τη δική της εξουσία και στα πλαίσιά της, το πανεπιστήμιο που θα υπηρετεί τις λαϊκές ανάγκες.
Εμείς δεν υπερασπιζόμαστε το αστικό πανεπιστήμιο του χθες, το λεγόμενο δημοκρατικό πανεπιστήμιο το οποίο διαφημίζεται σε διάφορα κείμενα πανεπιστημιακών - με καλές προθέσεις ίσως - που όμως αυτή η αντίθεση πολύ εύκολα ενσωματώνεται ή είναι ενσωματώσιμη στα πλαίσια του να υπερασπιστούμε κάτι που τελείωσε, κάτι που πέρασε, κάτι που ολοκλήρωσε την αποστολή του σε προηγούμενη φάση ανάπτυξης του αστικού κράτους και της οικονομίας του και τώρα πρέπει επιθετικά να προσαρμοστεί στις αλλαγές, οι οποίες δεν ήρθαν ξαφνικά, δεν ήρθαν με το ΔΝΤ και με την τρόικα... Είναι σχεδιασμένες από την εποχή της συνθήκης της Λισσαβόνας, έχουν περιγραφεί στα πλαίσια της Μπολόνια, της Λευκής Βίβλου για την Παιδεία, είναι σχεδιασμοί οι οποίοι πέρασαν με το νόμο - πλαίσιο της Γιαννάκου επί ΝΔ και που τώρα, θεωρεί το σύστημα σε συνθήκες κρίσης ότι μπορεί να κάνει ακόμα πιο βαθιές αντιδραστικές τομές.
Δεν υπερασπιζόμαστε το αστικό πανεπιστήμιο του χθες
Εμείς δεν υπερασπιζόμαστε γενικά ένα δημοκρατικό αυτοδιοίκητο πανεπιστήμιο. Δε θεωρούμε ότι το πρόβλημα της διοίκησης είναι αυτό το οποίο καθορίζει τη φύση και το χαρακτήρα των αλλαγών.
Αυτές οι αντιδραστικές αλλαγές που προωθούνται δε γεννήθηκαν από την κρίση, δεν τις έφερε η τρόικα και το μνημόνιο. Υπήρχαν στο πρόγραμμα του ΠΑΣΟΚ, διαφημίζονταν πολλά χρόνια στα φυλλάδια της ΔΑΠ και της ΝΔ, ήταν οι κατευθύνσεις που είχε χαράξει το κεφάλαιο πολύ έγκαιρα και πιο μεθοδικά προσπάθησε να περάσει σε κάθε χώρα, με βάση και την κατάσταση του κινήματος και το συσχετισμό, αλλά και τη θέση που έχει κάθε χώρα της ΕΕ στα πλαίσια της ανισόμετρης ανάπτυξης που χαρακτηρίζει αυτό το ιμπεριαλιστικό οικοδόμημα. Δεν είναι νεοφιλελεύθερες συνταγές και υπάρχουν τάχα κάποιες άλλες συνταγές που θα μας ξαναγυρίσουν στο πανεπιστήμιο της δεκαετίας του '80. Αυτές οι αλλαγές απαιτούνται στα πλαίσια των αλλαγών που διαμορφώνονται συνολικότερα σε επίπεδο οικονομίας, σε επίπεδο εργασιακών σχέσεων, σε επίπεδο κοινωνικών δικαιωμάτων.
Η σχέση από την οποία πηγάζει η στρατηγική επιλογή του κεφαλαίου, η σχέση Παιδείας - Οικονομίας δεν κρύβεται από την άρχουσα τάξη, τη διαφημίζουν λέγοντας: Θέλουμε ένα σχετικά πιο ικανό εργατικό δυναμικό το οποίο θα μπορεί διά βίου να αλλάζει και τρεις και τέσσερις και πέντε εργασιακές εμπειρίες. Θέλουν λοιπόν, στα πλαίσια της διά βίου μάθησης πιο ταχύρρυθμα προγράμματα, σε σχέση με τις ανάγκες που έχει η αγορά. Στη βάση αυτή, θέλουν να ξεμπερδεύουν με σημαντικά τμήματα της λειτουργίας και του κόστους του πανεπιστημίου που είχε το αστικό κράτος, δίνοντας ταυτόχρονα νέα πεδία δράσης σε συσσωρευμένα κεφάλαια μονοπωλιακών ομίλων.
Αυτή η ξεκάθαρη αντίληψη του ΚΚΕ για τη σχέση Οικονομίας - Εκπαίδευσης είναι πλεονέκτημα και για την ανάλυση και πρόβλεψη των εξελίξεων αλλά και για την ανάδειξη των αιτημάτων και των στόχων πάλης που βάζουμε. Αυτά τα αιτήματα αφορούν και το πώς θα παρεμποδίσουμε, θα ανακουφίσουμε τη λαϊκή οικογένεια και τα παιδιά της, θα δημιουργήσουμε τη δυνατότητα να καθυστερήσουμε αυτή τη βαρβαρότητα, αλλά είναι και αιτήματα και στόχοι που προπαγανδίζουν τι ανώτατη εκπαίδευση θέλουμε.
Η επιστήμη έχει κοινωνικό χαρακτήρα
Εχει σημασία λοιπόν να δούμε ότι η εργατική λαϊκή εξουσία, η εξουσία που ανατρέπει τις καπιταλιστικές σχέσεις παραγωγής, που απελευθερώνει τις παραγωγικές δυνάμεις, διαμορφώνει τις δυνατότητες να καλυφθούν τα πλεονεκτήματα που έχει η χώρα μας να αναπτύξει με αυτονομία σημαντικούς κλάδους της οικονομίας και στη βάση αυτή να απελευθερωθεί και ο ρόλος του πανεπιστημίου και της επιστήμης από τους κανόνες της αγοράς, από τη λειτουργία του αστικού πολιτικού συστήματος και των καπιταλιστικών σχέσεων παραγωγής.
Η ανώτατη εκπαίδευση είναι αποκλειστικά δημόσια και στο σύνολό της δωρεάν. Η επιστήμη είναι προϊόν του συνόλου της δουλειάς που έκαναν χιλιάδες επιστήμονες όλα τα προηγούμενα χρόνια και του πλούτου της εργατικής τάξης, που έδωσε τη δυνατότητα στους νέους αλλά και στους παλιότερους επιστήμονες να σπουδάσουν, να μορφωθούν και να αναδείξουν νέα πεδία στην πορεία της επιστήμης. Η επιστήμη έχει κοινωνικό χαρακτήρα, αποτελεί κοινωνική ιδιοκτησία η επιστημονική παραγωγή, η επιστημονική έρευνα, τα αποτελέσματά της αλλά και ο ίδιος ο ρόλος του επιστήμονα. Είναι ένα σημείο κρίσιμο για να μπορέσει να κατανοηθεί κι ένα από τα καθήκοντα, που θα υπάρχουν στα πλαίσια της οικοδόμησης της νέας κοινωνίας, το να βαδίσεις σε μια πορεία που θα καταργεί την αντίθεση ανάμεσα στην πνευματική και τη χειρωνακτική εργασία. Είναι μια πορεία μέσα στην οποία θα αναδείχνεται ο ρόλος που έχει ο επιστήμονας, να υπηρετεί και να μην ιδιοποιείται για δικό του όφελος τα επιτεύγματα της επιστήμης του, αλλά και την άσκηση της επιστήμης του.
Για να μπορεί να εκπληρώνει την κοινωνική της αποστολή η επιστήμη, δεν μπορεί παρά να καθοδηγείται από ενιαίο κέντρο, να αποτελείται από ισότιμα ιδρύματα που συνεργάζονται για να αξιοποιήσουν στο έπακρο τους νόμους της φυσικής και κοινωνικής πραγματικότητας. Ιδρύματα που συγκροτούνται στη βάση διαφύλαξης και παραπέρα ανάπτυξης επιστημονικών αντικειμένων. Είναι ένα κρίσιμο σημείο το οποίο ιεραρχούμε στην αντιπαράθεση που εξελίσσεται αυτήν την περίοδο με αιχμή το νόμο-πλαίσιο. Εχει σημασία να υπερασπιστούμε, αλλά και να αναδείξουμε το ρόλο και την αξία των επιστημονικών αντικειμένων, απέναντι στα σεμιναριακά προγράμματα στην κατάρτιση, στη διάλυση της συγκροτημένης γνώσης.
Αυτό που θα καθορίσει τα νέα επιστημονικά αντικείμενα - που σαφώς πρέπει να υπάρχουν γιατί εμείς δεν τα βλέπουμε στατικά, είναι η ίδια η εξέλιξη της επιστήμης, αλλά και οι ανάγκες της λαϊκής οικονομίας.
Θέλουμε επιστήμονες, πτυχιούχους οι οποίοι θα έχουν βαθιά γνώση του επιστημονικού αντικειμένου. Γιατί μόνο όταν έχεις βαθιά γνώση του επιστημονικού σου αντικειμένου, μπορείς μετά, στην εργασία σου, στο επάγγελμά σου ή στην επιστημονική σου εργασία, να αναπτύσσεις μια σειρά πλευρές απαραίτητες και αναγκαίες στο ρόλο ενός επιστήμονα: Την ελευθερία κρίσης, την αυτονομία, τη δημιουργικότητα... Γι' αυτό και τα προγράμματα σπουδών από την πλευρά της βασικής κατεύθυνσης στη δική μας αντίληψη, πρέπει να διαρθρώνονται με τρόπο τέτοιο, έτσι ώστε από τη μια μεριά να κατακτιέται στα πλαίσια των προπτυχιακών σπουδών η βαθιά αφομοίωση των γενικών γνώσεων, που αποτελούν τη βάση του επιστημονικού αντικειμένου, αλλά να συνδυάζεται με το τέλος των σπουδών η εμβάθυνση σε ειδικές επιστημονικές γνώσεις, σε εξειδικευμένο τομέα στα πλαίσια της ειδικότητας που υπάρχει στο επιστημονικό αντικείμενο. Η εμβάθυνση είναι απαραίτητη, γιατί εμείς θεωρούμε ότι ο πτυχιούχος πρέπει να προσεγγίζει και τις βασικές μεθόδους της έρευνας και αυτό να εκφράζεται μέσα από την πτυχιακή του. Το σύνθημά μας «όλη η γνώση στο πτυχίο, μόρφωση, ειδίκευση, δουλειά για όλους», δεν εκφράζει μόνο την προσπάθεια να υπερασπιστείς τις διαρκώς υποβαθμισμένες προπτυχιακές σπουδές οι οποίες απαξιώνονται και σήμερα πλέον κατηγοριοποιούνται. Προβάλλει και τη δική μας αντίληψη για το ρόλο, το περιεχόμενο και το βάθος της γνώσης που πρέπει να έχει ο επιστήμονας στα πλαίσια της εργατικής εξουσίας, στα πλαίσια της λαϊκής οικονομίας.
Μεγαλώνουν οι δυνατότητες
Σήμερα που η αστική τάξη ανοίγει ζήτημα «νομιμότητας», φαίνεται ότι αυτό που τους πονάει και θα τους πονέσει ακόμα πιο πολύ το επόμενο διάστημα, είναι το οργανωμένο κάλεσμα που κάνει το Κόμμα μας για να μην πληρώσει, στην πράξη πλέον και με συγκεκριμένο τρόπο, ο λαός την κρίση τους. Εχει σημασία λοιπόν να αναδείξουμε τη δυναμική που μπορεί να έχει το κίνημα μέσα από την οργάνωσή του, μέσα από τη μαζικοποίησή του, μέσα από την έμπνευση που μπορεί να δώσει απέναντι στα αδιέξοδα που συσσωρεύονται και που πνίγουν στην κυριολεξία, αγανακτούν το λαό μας, την εργατική τάξη και τις άλλες κοινωνικές δυνάμεις.
Σε αυτές τις συνθήκες μεγαλώνουν και οι δυνατότητες. Το πολιτικό σύστημα στην Ελλάδα έχει μια διάταξη, έχει ένα ΚΚΕ, την πολιτική δύναμη που μπορεί να εμπνεύσει τους αγώνες της αντίστασης σήμερα ανοίγοντας καθαρά το δρόμο, βάζοντας στην ημερήσια διάταξη τα καθήκοντα της ανατροπής, της λαϊκής εξουσίας αύριο. Και το σήμερα με το αύριο δεν το χωρίζει απόσταση από τη Γη στη Σελήνη. Αυτή η απόσταση κρίνεται στις ταξικές αναμετρήσεις που έχουμε στους ταξικούς αγώνες που έρχονται.

Του
Νίκου ΣΟΦΙΑΝΟΥ
Μέλους του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου