ΤΑΞΙΚΑ ΕΝΕΡΓΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ

ΤΑΞΙΚΑ ΕΝΕΡΓΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ ΜΕ ΟΡΑΜΑ ΤΗΝ ΛΑΪΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ
"AMAT VICTORIA CURAM"="H ΝΙΚΗ ΑΠΑΙΤΕΙ ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ"
για επικοινωνία και για τις αναρτήσεις,
τις σκέψεις και τις γνώμες σας,στο: predatorus_preda@easy.com

Πέμπτη 15 Σεπτεμβρίου 2011

ΚΗΔΕΥΤΗΚΕ ΧΤΕΣ Ο ΜΗΤΣΟΣ ΣΤΟΛΙΔΗΣ

 
Αποχαιρετισμός σ' έναν πολύτιμο σύντροφο

Αλύγιστος στη ζωή του, όπως και χιλιάδες άλλοι της ΕΑΜικής Αντίστασης, με αντοχή και πίστη στην πάλη για το δίκιο του λαού


Μέσα σε κλίμα συγκίνησης, σύντροφοι, συγγενείς, παλιότεροι και νέοι αγωνιστές, αποχαιρέτησαν χτες το απόγευμα τον σύντροφο Μήτσο Στολίδη, ο οποίος «έφυγε» από τη ζωή σε ηλικία 87 ετών. Στην πολιτική κηδεία, που έγινε στο νεκροταφείο της Κηφισιάς, παραβρέθηκε πολυμελής αντιπροσωπεία της ΚΕ του ΚΚΕ, με επικεφαλής τον Κώστα Παρασκευά, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, αντιπροσωπεία της ΚΝΕ, της ΠΕΑΕΑ-ΔΣΕ και της ΚΟΒ «Τυποεκδοτικής», ενώ στη σκεπασμένη με τη σημαία του ΚΚΕ σορό του συντρόφου, σε όλη τη διάρκεια της σεμνής τελετής, τιμητική φρουρά στάθηκαν οι σύντροφοί του.

Στη μακρόχρονη και γεμάτη συνέπεια αγωνιστική πορεία του Μήτσου Στολίδη, αναφέρθηκε ο Κώστας Παρασκευάς στον αποχαιρετισμό εκ μέρους της ΚΕ του ΚΚΕ. Ανέφερε χαρακτηριστικά:
«Από μεριάς της ΚΕ του ΚΚΕ, αποχαιρετούμε σήμερα, ένας από τους τελευταίους συντρόφους της ηρωικής γενιάς των αγωνιστών της ΕΑΜικής Αντίστασης, των αλύγιστων συντρόφων των πολύχρονων φυλακίσεων, του αγωνιστή με πρωτοπόρα συμμετοχή 70 χρόνων στο εργατικό, λαϊκό κίνημα, μέσα από τις γραμμές του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας. Είμαστε όλοι σήμερα εδώ, φορώντας τα καλά μας, όπως θα ήθελες και εσύ για να σε αποχαιρετήσουμε σύντροφε, στο τελευταίο σου ταξίδι.
Δεν είναι εύκολο αυτό το καθήκον. Μέσα σε λίγα λεπτά με λίγα λόγια να μπορέσεις αυτή τη δύσκολη στιγμή να αποχαιρετίσεις έναν τόσο σημαντικό και πολύτιμο σύντροφο, ούτε να αποτιμήσεις τη μακρόχρονη, τη γεμάτη συνέπεια αταλάντευτη αγωνιστική του πορεία χωρίς να κινδυνέψεις να πέσεις σε αδικαιολόγητες παραλείψεις ή σε συναισθηματικές υπερβολές που δεν ταιριάζουν στην περίσταση.
Μία ολόκληρη ζωή στον αγώνα
Ο Μήτσος Στολίδης γεννήθηκε το 1924 στην Ιστιαία της Εύβοιας (Ξηροχώρι το έλεγαν τότε). Από φτωχή μεσαία αγροτική οικογένεια. Ηταν τυχερός, όπως έλεγε ο ίδιος. Γιατί σ' αυτή την περιοχή τη συγκεκριμένη περίοδο, πριν τη δεκαετία του '30, είχαν μπει τα μπόλια για την ανάπτυξη του εργατικού και κομμουνιστικού κινήματος. Παράγοντας σημαντικός ήταν οι στενές οικονομικές σχέσεις της περιοχής με το Βόλο.

Από την πολιτική τελετή για τον αποχαιρετισμό του σύντροφου Μήτσου Στολίδη
Εκεί πήγαιναν για να βρουν δουλειά ντόπιοι εργάτες και άρχισαν να έρχονται σε επαφή με το εργατικό κίνημα και το Κόμμα. Επίσης, από εκεί πέρναγαν στην Ιστιαία και έβρισκαν καταφύγιο διωκόμενοι κομμουνιστές, όπως ο μπαρμπα - Αριστείδης, ο Κόλιζας. Εκεί πιάστηκε το 1935 και στάλθηκε στην εξορία ο γνωστός από την υπόθεση Μπελογιάννη, Αργυριάδης. Εκεί ήταν οργανωμένοι ο Μήτσος Καπόλος και ο Γιώργης Ραχιώτης, μετέπειτα στελέχη του Κόμματος, που δολοφόνησε η αστική τάξη στον Εμφύλιο.
Απ' αυτούς, από τα μέσα της δεκαετίας του '20, στήθηκαν οι πρώτες Κομματικές Οργανώσεις στη Στροφηλιά και στο Μουρσαλή (Ταξιάρχης σήμερα). Είχαν κομματικές επαφές σ' όλη την περιοχή, με εργάτες, αγρότες και ορισμένους επιστήμονες και δικηγόρους. Στους αρκετούς νέους της δεκαετίας του '30 δεν ήταν άγνωστες οι ιδέες του Σοσιαλισμού - Κομμουνισμού. Στο Γυμνάσιο ο σ. Μήτσος γνωρίστηκε για πρώτη φορά και άρχισαν να τον συγκλονίζουν οι ιδέες για μια δίκαιη κοινωνία, σοσιαλιστική, εκεί πήρε το πρώτο βάπτισμα.
Μέσα στην Κατοχή κατέβηκε στην Αθήνα και γράφτηκε στη Νομική. Ηταν σχεδόν έτοιμος από πριν και το '42 οργανώθηκε από μια συμφοιτήτριά του στο ΕΑΜ Νέων. Με το κλείσιμο του Πανεπιστημίου το '42, μετά τις μεγάλες κινητοποιήσεις ενάντια στην επιστράτευση, υποχρεώθηκε να γυρίσει στο χωριό. Με την ίδρυση της ΕΠΟΝ έγινε ΕΠΟΝίτης και το Μάη του '43 πέρασε απέναντι στη Στερεά Ελλάδα, στην περιοχή του όρους Ορθού και κατατάχτηκε στον ΕΛΑΣ με το Τάγμα που είχε επικεφαλής τον Μπεγνή.
Το φθινόπωρο του 1943 είχε γίνει μέλος του ΚΚΕ. Μέχρι το τέλος της Κατοχής δούλεψε σε διάφορα πόστα στο 2ο Τάγμα του 7ου Συντάγματος του ΕΛΑΣ στην Εύβοια. Δεν έμεινε μεγάλο διάστημα εκεί. Αμέσως μετά με εντολή επέστρεψε στην Εύβοια και του ανατέθηκε δουλειά στην ΟΠΛΑ, την Οργάνωση Περιφρούρησης Λαϊκού Αγώνα. Μετά τη Βάρκιζα και την παράδοση των όπλων, στις 5 Απρίλη του 1945, σε ηλικία 21 χρόνων, πιάστηκε από την εθνοφυλακή και βασανίστηκε απάνθρωπα. Κρατήθηκε στις φυλακές Χαλκίδας και στις 2 του Νοέμβρη καταδικάστηκε σε θάνατο από το Κακουργοδικείο Θήβας για την αντιστασιακή του δράση. Ακολούθησαν οι φυλακές - Αίγινα, Ιτζεδίν, Κέρκυρα, Γιούρα, Αλικαρνασσός όπου έμεινε 19 ολόκληρα χρόνια.
Μετά την απόλυσή του το 1964 εντάχθηκε στην ΕΔΑ. Δούλεψε σαν Γραμματέας της ΝΕ Εύβοιας και στο Γραφείο Περιοχής Στερεάς μέχρι τις 24 Απρίλη του 1967 που πιάστηκε στη Χαλκίδα και εξορίστηκε στη Γιούρα και στο Παρθένι. Απολύθηκε το 1971, συμπληρώνοντας 23 χρόνια φυλακές και εξορίες. Μια ολόκληρη ζωή. Αμέσως συνδέθηκε με την παράνομη Κομματική Οργάνωση Αθήνας. Στο 9ο Συνέδριο το 1973 εκλέχτηκε μέλος της ΚΕ και επανεκλέχθηκε στο 10ο, το 11ο και το 12ο Συνέδριο. Δούλεψε όλα αυτά τα χρόνια σε διάφορες υπεύθυνες θέσεις που του ανάθεσε το Κόμμα.
Θεριά ανήμερα για το δίκιο του λαού
Διαβάζοντας το βιογραφικό του συντρόφου έρχεται στο μυαλό όλων μας η ζωή και η δράση κι άλλων φυλακισμένων αγωνιστών, εκεί που εκδηλώνονταν με όλη της τη σκληρότητα και αδιαλλαξία, η απόφαση της αστικής τάξης για τη σωματική και ψυχική εξουθένωση των κομμουνιστών, για τη συντριβή του λαϊκού κινήματος. Ο Μήτσος Στολίδης έζησε για χρόνια στο κελί του μελλοθάνατου χωρίς να λυγίσει. Είναι δίδαγμα πολύτιμο η ζωή του, όπως και άλλων αγωνιστών του ΚΚΕ. Η ζωή, η δράση, ο αγώνας, η αγωνία, η πίστη, η ελπίδα, η αισιοδοξία όλων εκείνων που περίμεναν κάθε νύχτα που πέρναγε, το αντάμωμα με το θάνατο στα "μαρμαρένια αλώνια". Κάθε μέρα όμως τους έβγαζε πιο δυνατούς, νικητές στο άνισο παιχνίδι της ιστορίας με εχθρούς - θεριά ανήμερα.
Εδώ για άλλη μια φορά μεγαλούργησε ο ηρωισμός, η αξιοπρέπεια των κομμουνιστών, φάνηκε το μεγαλείο της ψυχής, γι' αυτό αποδείχθηκαν νικητές, ενώ η άρχουσα τάξη γράφτηκε στο μαυροπίνακα της Ιστορίας. Τι είναι αυτό που έδωσε τέτοια ατσάλινη αντοχή και δύναμη, ώστε αυτοί οι άνθρωποι να ξεπεράσουν τις απερίγραπτες πιέσεις, τα βασανιστήρια, τον ψυχολογικό πόλεμο, τις ποικιλόμορφες επιπτώσεις της μακρόχρονης φυλάκισης, να ξεπερνούν τις ανθρώπινες αντοχές, ακόμα και μπροστά στο θάνατο;
Μια είναι η αλήθεια. Η δύναμη που αντλούσαν οι αγωνιστές του Κόμματος όπως ο Μήτσος Στολίδης, ήταν από τη βαθιά πίστη στις αξίες και την πάλη για το δίκιο του λαού και στην ιδεολογία μας για τον τελικό σκοπό το Σοσιαλισμό - Κομμουνισμό. Αυτή η πίστη στις αξίες και τα ιδανικά δεν ήταν ούτε είναι μια παραξενιά, ένας δογματισμός ορισμένων "ρομαντικών". Είναι η συνειδητή απόφαση των κομμουνιστών, η αδιαλλαξία τους, η απόφασή τους να παλέψουν μέχρι τέλους.
Αγώνας δεν γίνεται χωρίς θυσίες
Και αυτό έχει μεγαλύτερη αξία και σημασία, γιατί αυτή η στόφα των κομμουνιστών όπως ο σ. Μήτσος, δεν ήταν άνθρωποι μονόχνοτοι, όπως θέλουν οι αντίπαλοι να τους περιγράψουν. Οσοι γνωρίσαμε τον σ. Μήτσο ξέραμε πόσο του άρεσε και αγαπούσε τη ζωή, το βουνό, το κυνήγι, τη θάλασσα και το ψάρεμα. Ηξερε και ζούσε όλες τις χαρές της ζωής. Εβαλε όμως όλα αυτά στην άκρη και επέλεξε το δρόμο του αγώνα και της προσφοράς. Αυτός ο αγώνας, αυτή η στάση ζωής δεν πήγαν χαμένα. Αφησαν μια σημαντική παρακαταθήκη και παράδοση στις νεότερες γενιές των αγωνιστών που συνέχισαν στα βήματά τους.
Σύντροφε Μήτσο, επέτρεψέ μας μια "μεταφυσική" αναφορά σε ορισμένους από τους σεμνούς αγωνιστές που ακολουθήσατε τον ίδιο ηρωικό δρόμο με πολύχρονες φυλακίσεις, στα κάτεργα της αστικής τάξης. Σ' αυτό το ταξίδι, αν συναντήσεις τους συντρόφους και φίλους σου, το Χαρίλαο, το Μήτσο Σαρλή, τον Σταμάτη τον Κρητικό, τον Παντελή τον Μανταλόβα, τον Σπύρο τον Καπετάνιο και όλους τους άλλους, να τους πεις ότι οι νεότερες γενιές των κομμουνιστών αγωνιστών θα κρατήσουμε σαν κόρη οφθαλμού την παράδοση που εσείς δημιουργήσατε, ανυποχώρητα και ασυμβίβαστα θα πορευθούμε μέχρι την τελική νίκη.
Αν βρεις το φίλο σου τον Δούκα Κιράνη, που σε θεωρούσε αδερφό, όπως ο ίδιος έλεγε και σε φιλοξενούσε όταν βρισκόσουν στο χωριό, που μας περίμενε και εμάς τους νεότερους τα βράδια έξω από τα Γραφεία να τελειώσουμε τις συνεδριάσεις, βλαστημώντας γιατί "ξενηστικωθήκαμε" και μας φρόντιζε όπως η μάνα τα παιδιά της, να τους πεις ότι οι νεότεροι σύντροφοι άντεξαν και συνεχίζουν τα βήματά σας.
Σύντροφε Μήτσο, καλό ταξίδι!
Στη συντρόφισσά σου, στους συγγενείς σου, ευχόμαστε τα συλλυπητήριά μας».
Δυο σύντομες κουβέντες για τον σύντροφο Μήτσο είπαν ακόμα εκ μέρους της ΚΝΕ ο Γιώργος Ελταχήρ, μέλος του γραφείου του ΚΣ της ΚΝΕ, ο Χρήστος Τσιντζιλώνης, πρόεδρος της ΠΕΑΕΑ-ΔΣΕ και ο Λεωνίδας Μοντσενίγος, εκ μέρους της ΚΟΒ της «Τυποεκδοτικής».

πηγή ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου